มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
+12
Fliz flamme
myeleven
Mashiro-Hiro
ピエロココ
凶死郎 ナット
Bakunetsu Japan
shiotari atsusa
jass-blue2020
lovlyprao
羽島 花
kagura ai
fujiwara
16 posters
หน้า 6 จาก 8
หน้า 6 จาก 8 • 
1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
羽島 花 Tue Nov 08, 2011 7:19 pm
แล้วแต่นะ คิดว่าอย่างไหนอ่านง่ายก็ทำอย่างนั้น การเขียนฟิกมันไม่มีกฏตายตัวหรอก
羽島 花- จำนวนข้อความ : 1445
Join date : 27/07/2010
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
Saki Kakashi Tue Nov 08, 2011 7:26 pm
แต่ก็ขอบคุณมากนะคะ^^羽島 花 พิมพ์ว่า:แล้วแต่นะ คิดว่าอย่างไหนอ่านง่ายก็ทำอย่างนั้น การเขียนฟิกมันไม่มีกฏตายตัวหรอก
Saki Kakashi- จำนวนข้อความ : 517
Join date : 14/08/2010
Age : 26
ที่อยู่ : ในหัวใจของพวกตัวละครที่ชอบ
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
羽島 花 Tue Nov 08, 2011 7:40 pm
จ้าาาาาาาาาาาาSaki Kakashi พิมพ์ว่า:แต่ก็ขอบคุณมากนะคะ^^羽島 花 พิมพ์ว่า:แล้วแต่นะ คิดว่าอย่างไหนอ่านง่ายก็ทำอย่างนั้น การเขียนฟิกมันไม่มีกฏตายตัวหรอก
羽島 花- จำนวนข้อความ : 1445
Join date : 27/07/2010
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
Saki Kakashi Tue Nov 08, 2011 9:06 pm
มาต่อแล้ว~ต้องขอบคุณคำแนะนำดีๆจากพี่ฟ็อกซ์และก็ทิกิัซังด้วยนะคะ^^
ยาวเว่อร์ ตาลายรึเปล่าคะเนี่ย? ขอโทษค่า
- Spoiler:
- เช้าวันต่อมา เอนโดรีบเดินออกจากบ้านเพื่อที่จะไปโรงเรียน ขณะที่ในมือยังคงที่แซนวิสที่เป็นอาหารเช้าอยู่ ระหว่างทางเด็กหนุ่มก็ได้เจอกับเมเนเจอร์ของทีมเข้า อากินั่นเอง
"อรุณสวัสดิ์จ๊ะเอนโดคุง" อากิทักทายอย่างเป็นมิตร
"อรุณสวัสดิ์อากิ กินอาหารเช้ามาแล้วเหรอ?" เอนโดเอ่ยถาม
"จ้ะ เอนโดคุง เดินไปทานไปจะดีหรอ?" อากิรู้สึกเป็นห่วงขึ้นมา
"ไม่หรอก ฉันทำแบบนี้เป็นประจำอยู่แล้ว ไป ไปโรงเรียนกันเถอะ" เอนโดตอบ ซึ่งอากิก็หัวเราะเบาๆ แล้วเดินไปกับเอนโด
ณ โรงเรียนไรมง
เด็กทั้งสองได้เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าห้องชมรม ห้องชมรมนี้ดูโทรมมาก แต่ก็เก็บเรื่องราวดีๆของทุกคนในทีมไว้ ความจริงผอ.ของโงเรียนไรมงกะจะเปลี่ยนห้องชมรมใหม่แล้วแหละ แต่เอนโดดันไม่ยอมซะนี่ ขณะนี้ในห้องไม่มีเสียงใดๆเล็ดลอดออกมา ซึ่งทำให้เอนโดและอากิเกิดความสงสัยขึ้นมาทันที
"เอ...ป่านนี้ทุกคนต้องมารวมตัวกันแล้วนี่นา ทำไมถึงได้เงียบอย่างนี้นะ?" อากิถาม
"พวกนั้นอาจจะยังไม่มาก็ได้ พวกเราก็เข้าไปกันก่อนเถอะ" ว่าจบ เอนโดก็เปิดประตูเข้าไป ทันใดนั่นตาของเอนโดก็เบิกกว้างขึ้น เมื่อเห็นเพื่อนร่วมทีมทั้งหมดนั่งเงียบ ไม่มีใครคุยกับใครทั้งนั้น ในแววตาของทุกคนมีเครื่องหมายคำถามเต็มไปหมด ยกเว้นนัตสึมิคนเดียว
"เฮ้! ทุกคน ทำไมถึงได้นั่งเงียบขนาดนี้ล่ะ?" เอนโดเอ่ยปากถามเพื่อทลายความเงียบ ทุกคนจึงหันไปให้ความสนใจกับกัปตันทีม
"ก็ผอ.น่ะเซ่ เรียกให้พวกเรามารวมตัวกันที่นี่ เขามีเรื่องจะประกาศน่ะ" โซเมโอกะตอบ
"เรื่องที่จะประกาศเหรอ?" เอนโดทวน
ครืด~เสียงประตูถูกเลื่อนเปิด พร้อมกับผู้มาใหม่สามคน ผอ. โค้ชฮิบิกิ และโค้ชคุโดนั่นเอง เอนโดจึงไปนั่งรวมกลุ่มกับคนอื่นๆ ส่วนอากิก็ตามเหล่าเมเนเจอร์ไปยืนอยู่ข้างหลังของผอ.
"สวัสดีทุกคน มากันครบแล้วสินะ วันนี้ฉันมีเรื่องที่อยากจะบอกน่ะ" ผอ.บอก
"หลังจากที่จบการแข่งขันในศึกFFIแล้ว ทีมของเราก็ดังกระหึ่มไปทั่วโลก จึงมีทีมอื่นๆมาขอซ้อมแข่งด้วย" ผอ.พูด
"ซ้อมแข่งด้วยเหรอ? เจ๋งไปเลย" เอนโดอดที่จะแสดงสีหน้าดีใจระคนตื่นเต้นออกมาไม่ได้
"แต่ฉันปฏิเสธไปทั้งหมด" ผอ.พูดต่อ เอนโดหน้าคะมำไปกับพื้นเรียบร้อยแล้ว
"ทำไมล่ะครับ? โธ่!" เอนโดถามขึ้นมาอย่างไม่เข้าใจจริงๆ
"แต่...มีอยู่ทีมนึงที่ฉันยอมรับ" ผอ.ยิ้ม
ทั้งห้องจึงเผยอปากขึ้นมาอย่างสงสัย
"ทีมนี้เป็นทีมของทีมชาติไทย ใช่แล้ว ทีมเซาท์เทิร์น ครอสนั่นแหละ" ผอ.ยังคงยิ้มต่อไป
"ทีมที่แพ้การแข่งขันกับการ์ต้าไปงั้นเหรอ? พวกนั้นจะมาแข่งกับเราทำไมกัน?" โซเมโอกะแสดงสีหน้าดูถูกขึ้นมา
"เดี๋ยวสิ โซเมโอกะพวกนั้นอาจจะมีดีอะไรก็ได้นะ" คิโดท้วง
"นั่นสิ ว่าแต่ทางนั้นจะขอซ้อมแข่งวันไหนเหรอครับ?" คาเซะมารุหันไปถาม
"ตอนแรกเขาจะแข่งในอีกสามวันข้างหน้า แต่พวกเธอเพิ่งจะผ่านศึกหนักมา ฉันเลยขอเลื่อนเป็นอาทิตย์หน้า" ผอ.ตอบ
"แล้วเขาจะยอมเหรอครับ?" คิโดถาม
"ยอมสิ เพราะพวกเขาจะได้ถือโอกาสไปช้อปปิ้งซะเลย ไหนๆก็มาญี่ปุ่นทั้งทีน่ะนะ" ผอ.เอ่ย โดยไม่สนใจเหงื่อเม็ดเป้งที่ผุดออกมาจากใบหน้าของทุกคน
"งั้นพวกเราก็ซ้อมให้เต็มที่เลยนะ เพื่อเตรียมแข่งกับทีมของไทยน่ะ" เอนโดลุกขึ้นยืน
"โอส!" ทุกคนตอบรับ
เมเนเจอร์ทุกคนยิ้ม เว้นแต่นัตสึมิที่สังเกตอาการของผู้เป็นพ่อได้
"คุณพ่อคะ ทำไมถึงได้เอามือกุมหลังไว้อย่างนั้นล่ะคะ?" นัตสึมิถาม
"ลูกสงสัยไหม? ว่าทำไมพวกพ่อถึงรู้ว่าทุกคนมากันครบแล้ว?" ผอ.หันไปยิ้มให้ลูกสาว ซึ่งนัตสึมิก็ส่ายหน้า
"ก็เพราะว่าพวกพ่อแอบซุ่มดูอยู่หลังพุ่มไม้น่ะสิ" ผอ.ยังคงยิ้มต่อไป
นัตสึมิหันไปมองทางด้ายโค้ชฮิบิกิและโค้ชคุโด ซึ่งทั้งสองก็มีอาการไม่ต่างไปจากพ่อของเธอเลย...หลังยอกนั่นเอง...
ยาวเว่อร์ ตาลายรึเปล่าคะเนี่ย? ขอโทษค่า
Saki Kakashi- จำนวนข้อความ : 517
Join date : 14/08/2010
Age : 26
ที่อยู่ : ในหัวใจของพวกตัวละครที่ชอบ
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
Saki Kakashi Wed Nov 09, 2011 8:51 pm
- Spoiler:
- หลังจากที่ได้ร้ข่าวการขอซ้อมแข่งของทีมที่มาจากประเทศไทย และผอ. โค้ชทั้งสองออกไปแล้ว นักเตะของทีมไรมงและเมเนเจอรก็จัดการเก็บกระเป๋านักเรียน เพราะไม่กี่นาทีข้างหน้าโรงเรียนก็จะเข้า แต่ขณะที่เก็บของอยู่นั้น...
ครืด~เสียงเปิดประดังขึ้น พร้อมกับร่างของเด็กหนุ่มคนหนึ่ง ทุกคนที่กำลังสะพายกระเป๋าขึ้นบ่าจึงเบนความสนใจไปที่ผู้มาใหม่แทน
"มิยาซากะ?" คาเซะมารุที่ได้สติก่อนใครเอ่ยขึ้นมา
เด็กหนุ่มที่มีนามว่ามิยาซากะ เรียวยิ้มให้
"มีอะไรหรอจ๊ะมิยาซากะคุง?" อากิถาม
"คือผมจะมาสมัครเข้าชมรมน่ะครับ" มิยาซากะตอบ ด้วยใบหน้าที่จริงจังสุดขีด
"อ๋อ มาสมัครเข้าชมรม" ฮันดะที่ได้ฟังคำตอบแล้ว ก็หันไปหยิบกระเป๋านักเรียนขึ้นมา คนอื่นๆก็เช่นกัน จากนั้นพวกเขาก็ทยอยกันออกจากห้องชมรม
สักพักหนึ่ง(หนึ่งนาที)
"ว่าไงนะ?!" ทั้งหมดรีบชิงกันเข้าห้องชมรม พร้อมกับหน้าตาที่แตกตื่น จึงพากันล้มทับกัน ซึ่งคนที่ซวยที่สุดเห็นทีจะเป็นมิยาซากะที่ไม่ทันตั้งตัว(เล่นอยู่ด้านล่างสุดเลย)
ผ่านไปหลายนาที
มิยาซากะที่ถูกนำตัวมานั่งพิงกำแพง ทำหน้าเจ็บปวดสุดๆ
"นายจะเข้าชมรมจริงๆเหรอ?" เอนโดถามอย่างไม่อยากเชื่อ ซึ่งมิยาซากะก็พยักหน้าหงึกๆ
"ฉันว่าก็ดีนะ มีสมาชิกเพิ่มขึ้นอีกคน" นัตสึมิพูด
"งั้นต่อไปนี้เขาก็เป็นหนึ่งในชมรมของเราแล้วล่ะ" อากิยิ้ม
"ขอฝากตัวด้วยนะครับ..." มิยาซากะดตอบสียงอ่อยๆ เพราะอาการเจ็บที่บริเวณหน้าแข้ง
"หึ กลับมาอยู่ชมรมเดียวกันแล้วสินะ" คาเซะมารุยิ้ม
"ครับ" มิยาซากะยิ้มตอบ
"งั้นทุกคนก็เข้าเรียนได้แล้วนะ" ฟุยุกะบอก
ทั้งห้องจึงทยอยกันออกจากห้องชมรมไป(คงไม่มีใครโผล่เข้ามาทับมิยาซากะอีกนะ)...
Saki Kakashi- จำนวนข้อความ : 517
Join date : 14/08/2010
Age : 26
ที่อยู่ : ในหัวใจของพวกตัวละครที่ชอบ
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
Saki Kakashi Thu Nov 10, 2011 8:45 pm
- Spoiler:
- สองวันให้หลัง...
กริ๊ง! เสียงสัญญาณบ่งบอกถึงเวลาเข้าเรียนของนักเรียนแล้ว เหล่านักเตะทีมไรมงจึงพากันทยอยขึ้นชั้นเรียนของตัวเอง เอนโดนั่งลงบนเก้าอี้ของตัวเอง พลางถอนหายใจเืฮือกใหญ่ ไม่นานนักคุณครูที่สอนวิชาคณิตศาสตร์ก็เข้ามา ทุกคนทำความเคารพ แล้วจึงเริ่มเรียน เอนโดเหม่อออไปนอกหน้าต่าง ในใจคิดแต่เรื่องการขอซ้อมแข่ง เด็กหนุ่มเหม่อไปได้สักพัก จึงจะหันกลับมาสนใจการเรียน ในขณะที่กำลังเลื่อนสายตาไปยังกระดานที่มีตัวเลชยุ่งเหยิงไปหมดนั้น นัยน์ตาสีน้ำตาลก็เบิกโพลงขึ้น ทำไมน่ะเหรอ? เพราะเอนโดดันมองไปที่ตารางสอนก็วันนี้ที่มีคาบวิทยาศาตร์อยู่น่ะสิ
'ตายแน่! ลืมเอาอุปกรณ์การทดลองมา' นี่คือสิ่งที่เอนโดคิด
"โกเอนจิ โกเอนจิ" เอนโดกระซิบเด็กหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆ
"อะไร?" โกเอนจิถามสั้นๆ
"ฉันลืมเอาอุปกรณ์ทดลองมาน่ะสิ" เอนโดตอบ
โดยไม่ต้องอธิบายให้มากความ โกเอนจิก็แสดงสีหน้าตกใจขึ้นมาทันที
"ขอโทษน้า~" เอนโดยิ้มแห้งๆให้
"ไม่ต้องขอโทษฉันหรอก" โกเอนจิยิ้ม
"หืม? ทำไมล่ะ? ไม่โกรธเหรอ?" เอนโดสงสัย
โกเอนจิบุ้ยใบ้ไปทางเด็กหนุ่มผมเกรียนสีชมพูที่มีรังสียันฯแผ่กระจาย โซเมโอกะได้ยินบทสนทนาทั้งหมด ทำให้เขารู้สึกโกรธขึ้นมา ที่เขาโกรธขนาดนี้เพราะเขาเป็นหัวหน้ากลุ่มน่ะสิ
"พักเที่ยงนี้นายกลับไปเอาที่บ้านเลย!" โซเมโอกะพูดให้ได้ยินกันสามคน
ดีที่คาบวิทย์มันอยู่หลังพักเที่ยงพอดี
...พัก...
เอนโดรีบวิ่งออกจากโรงเรียนให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เขาวิ่งไปเรื่อยๆ พลางหอบแฮกๆ ตอนนี้เขาเข้ามาในซอยบ้านตัวเองแล้ว
"แฮกๆๆ" เอนโดหอบถี่ๆ พลางชะลอฝีเท้าลง เขาเดินไปได้สักพักจึงตัดสินใจนั่งพัก เด็กหนุ่มนั่งพิงกำแพง ขอเวลาพักสักเดี๋ยวคงไม่เป็นอะไรมั้ง เอนโดนั่งพักไปได้แค่แปปเดียว เสียงคนพูดคุยกันค่อยๆดังขึ้นมา
"นี่นาย แน่ใจนะว่าไม่หลงทาง" บุคคลหนึ่ง
"เชื่อฉันเถอะหน่า ทางนี้แน่ๆ" บุคคลสอง
"นายพูดมาหลายรอบแล้วนะ" บุคคลสาม
"เชื่อเขาอีกสักครั้งจะเป็นไรไป? หืม? มีคนอยู่ตรงนั้นด้วยล่ัะ" ว่าจบ บุคคลสี่ก็วิ่งโร่ไปทางเอนโดทันที
"ขอโทษนะครับ ขอรบกวนถามทางหน่อยนะครับ" บุคคลสี่เอ่ยด้วยความสุภาพ
เอนโดค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา
"อื้ม ว่ามาสิ" เอนโดพูด แล้วลุกขึ้นยืน
"ทางไปโรงแรมxxไปทางไหนเหรอครับ?" บุคคลสี่ถาม
"อ่อ เดี๋ยวเดินตรงไปเรื่อยๆนะ จะเจอร้านขายลูกชิ้นปิ้ง เดินไปอีก จะเจอร้านขายของชำ ตรงไปอีกนะ จะเจอร้าน...บลาๆๆ" เอนโดบอกเส้นทางให้อย่างละเอียด
"อ้อ ขอบคุณมากนะครับ" บุคคสี่โค้งตัว เพื่อเป็นการแสดงความขอบคุณ
"ไม่เป็นไรๆ" เอนโดยิ้ม
จากนั้นบุคคลทั้งสี่ก็เดินไปทางที่เอนโดบอก
...ระหว่างทาง...
"ฉันไม่เข้าใจเขาเลยว่าทำไมต้องบอกละเอียดขนาดนั้นด้วย" บุคคลที่หนึ่งเอ่ยขึ้น
"ก็ดีแล้วไง" บุคคลที่สามยักไหล่
"แค่ให้เดินตรงไปแล้วก็ถึงเนี่ยนะ?" บุคคลที่สองชี้นิ้วไปข้างหน้า เห็นแล้วล่ะ โรงแรมxxนั้นน่ะ...
Saki Kakashi- จำนวนข้อความ : 517
Join date : 14/08/2010
Age : 26
ที่อยู่ : ในหัวใจของพวกตัวละครที่ชอบ
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
Saki Kakashi Fri Nov 11, 2011 8:37 pm
- Spoiler:
- ...20นาทีต่อมา...
ในขณะนี้เอนโดกลับมาที่ห้องชมรมฟุตบอล หลังจากที่เอา่ของจากที่บ้านเสร็จ และจะนำไปให้โซเมโอกะ แต่ก็ถูกมิยาซากะมาตาม(ลาก)ไปที่ห้องชมรมซะก่อน เนื่องจากได้ข่าวจากฮารุนะ
"หาเจอแล้วล่ะค่ะ ข้อมูลของทีมเซาท์เทิร์น ครอสน่ะ" ฮารุนะบอก
"มีอะไรบ้างล่ะ?" คาเซะมารุชะโงกเข้าไปดู
"ทีมเซาท์เทิร์น ครอสเป็นชื่อทีมในการแข่งFFIของทีมเซนต์คาร์ลในประเทศไทย โรงเรียนนี้โดดเด่นในเรื่องกีฬาฟุตบอลเป็นอย่างมาก จึงได้รับคัดเลือกไปแข่งในศึกFFI มีข่าวลือมาว่าที่ทีมเซาท์เทิร์น ครอสแพ้นั้น เป็นเพราะสี่จ้าวแห่งธาตุไม่ได้ลงแข่งในสนามนัดที่เจอการ์ต้า ข้อมูลก็มีเท่านี้ล่ะค่ะ" ฮารุนะเงยหน้าขึ้นมามองทุกคน
"สี่จ้าวแห่งธาตุเหรอ?" คิโดทวน
"ไม่เคยได้ยินเลยแฮะ" แมกซ์พูด
"การแข่งครั้งนี้ชักจะสนุกขึ้นมาแล้วสิ ฉันรอให้ถึงวันแข่งไม่ไหวแล้วนะเนี่ย" เอนโดดีใจ ก่อนจะวิ่งโร่ออกจากห้องชมรม แต่ทว่า...
"ของล่ะ?" โซเมโอกะกำคอเสื้อด้านหลังของเอนโดเอาไว้
"เอา...เอามาแล้วล่ะคร้าบ..." เอนโดตอบเสียงอ่อยๆ พลางยกกล่องที่ใส่อุปกรณ์การทดลองให้โซเมโอกะ...
Saki Kakashi- จำนวนข้อความ : 517
Join date : 14/08/2010
Age : 26
ที่อยู่ : ในหัวใจของพวกตัวละครที่ชอบ
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
Saki Kakashi Sun Nov 13, 2011 8:27 pm
- Spoiler:
- ...(ในที่สุด)ก็ถึงวันแข่งขัน...
เหล่านักเตะทีมไรมงต่างวิ่งเข้าห้องชมรมเพื่อที่จะเปลี่ยนชุด ความตื่นเต้นถาโถมเข้าสู่หัวใจของทุกคน เฉพาะด้านในห้องล่ะนะ
...ด้านนอก...
"คุณฟุยุกะเข้าไปเถอะ" นัตสึมิ
"ไม่เอาค่ะ คุณอากิเข้าไปเถอะค่ะ" ฟุยุกะ
"ฉะ...ฉันหรอ ไม่เอาดีกว่า คุณโอโตนาชิ..." อากิ
"ไม่เอานะคะ!" ฮารุนะ
"เฮ้ พวกเธอเถียงอะไรกันน่ะ?" เสียงของผู้มาใหม่เอ่ยขึ้น ทำให้ทั้งสี่สาวหันไปมองเจ้าของเสียง
"ฟูบุกิคุง?! ทุกคน!" เมื่อรู้ว่าเจ้าของเสียงเป็นใคร จึงพากันตะโกนขึ้นมาพร้อมกัน
"ผมขอเข้าไปข้างในนะ" ฟูบุกิยิ้ม ก่อนจะเลื่อนประตูเปิด คนอื่นๆที่เหลือก็ตามเข้าไปด้วย
...ด้านใน...
ทุกความเคลื่อนไหวหยุดลง เมื่อมองเห็นผู้มาใหม่
"อา...ทุกคน! มากันได้ไงเนี่ย" เอนโดถามอย่างดีใจ
"ผอ.โทรเรียกมาน่ะ บอกว่าจะนำมาเป็นกำลังของทีม" ฮิโรโตะตอบ
"ได้ข่าวว่าจะแข่งกับทีมของประเทศไทยไม่ใช่เหรอ? เซนต์คาร์ลน่ะ" อาฟูโระยิ้ม
"หือ? นี่พวกนายทั้งห้าคนบินกลับมาญี่ปุ่นเลยเหรอเนี่ย?" คิโดถาม ซึ่งคำตอบก็คือการพยักหน้า
"นี่พวกนายน่ะ สืบข้อมูลของเซนต์คาร์ลมาบ้างรึเปล่า?" ฮิจิคาตะหรี่ตาลง
"ก็ได้มาบ้างล่ะนะ ที่ว่ามีสี่จ้าวแห่งาตุอะไรนั่นแหละ" โกเอนจิหลับตา พร้อมกับคำตอบ
"แสดงว่าพวกนายได้แค่ข่าวในอินเทอร์เน็ตสินะ พวกเราน่ะไปสืบจนรู้ความแล้วล่ะ" มิโดริคาวะพูด
"สืบเหรอ?" ชิชิโดะทำหน้าสงสัย
"อื้ม ไปสืบจากโรงแรมxxน่ะ ที่ห้องพักของพวกนั้นเลย ได้ความว่าสี่จ้าวแห่งธาตุน่ะ เป็นบุคคลที่ครอบครองอำนาจของธาตุทั้งสี่คือดิน น้ำ ลม ไฟ ถ้าสี่คนนี้อยู่กันคนล่ะทีมพลังยังไม่รุนแรงมากนัก แต่ถ้ามาอยู่ทีมเดียวกันล่ะก็..." สึนามิกลืนน้ำลาย...
Saki Kakashi- จำนวนข้อความ : 517
Join date : 14/08/2010
Age : 26
ที่อยู่ : ในหัวใจของพวกตัวละครที่ชอบ
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
羽島 花 Sun Nov 13, 2011 11:42 pm
- Spoiler:
- หญิงสาวผมเทาที่ตอนนี้กำลังถูกประคองกอดอย่างนุ่มนวลจากชายหนุ่มนัยน์ตาสีแดงเธอได้เงยหน้าขึ้นช้าๆเพิ่มมองชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า
“กรี๊ดดดดดดดดดดดด นี่มันอะไรกันน่ะ”เสียงแหลมสูงของหญิงผู้หนึ่งดังขึ้งซึ่งบ่งบอกอาการไม่พอในในการกระทำของชาย-หญิงที่อยู่เบื้องหน้าอย่างชัดเจน เด็นหญิงพยายามที่จะแหวกผู้คนที่ยืนขวางเพื่อไม่ให้เธอเข้าถึงตัวคิจังและลิโนะ
ซายูริ : พี่คิโดขา.......ไปเต้นรำฝั่งโน้นกับซายูริดีกว่านะคะ ทางโน้นเค้ากำลังเล่นเพลงโปรดของซายูริด้วย ไปค่ะไปกัน
หญิงสาวในชุดสีเขียวอ่อนเดินเข้ามากอดแขนคิจังเพื่อแสดงควาเป็นเจ้าของต่อหน้าลิโนะพร้อมกับพยายามลากคิจังให้ออกห่างจากลิโนะให้มากที่สุด........ถึงแม้ว่าชายหนุ่มพยายามขืนตัวก็ตาม จนกระทั้งลิโนะส่ายหัวอย่าหน่ายๆแล้วพูดออกมา
ลิโนะ : (*/หรี่ตาลง ) นายไปเถอะ ตอนนี้ฉันอยากอยู่คนเดียว
หญิงสาวพูดพร้อมทั้งสะบัดผมสีเทาเดินออกไป
คิจัง : ดะ............เดี๋ยวสิฮานะจังรอผมก่อน!!!!
ซายูริ : (*/ดึงแขนคิจัง) พี่คะไปตรงนั้นเถอะค่ะ
เด็กหญิงพูดพลางชี้นิ้วเรียวไปที่อีกมุมหนึ่งของสวน
คิจัง : (*/พยายามแกะมือของซายูริออก) ดะ...........เดี๋ยวซายูริไปก่อนเลยนะ
ซายูริ : ไม่เอาอ่ะพี่ก็ด้วยกันสิ
เด็กหญิงผมสีชมพูเริ่มงอแง
คิจัง :พะ..........พี่ขอทำธุระก่อนนะ
คิจังพูดพลางใช้ความสามารถแกะมือที่เกาะแน่นของซายูริออก..............และแล้วก็..............................สำเร็จแกะมืซายูริออกแล้ว...............แต่เขาจะทำอย่างไรต่อไปดี คิจังคิดพลามองซ้ายมองขวา............ทันใดนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังมาจากด้านหลัง
“นายไปหาดอกไม้ของนายเถอะทางนี้พวกเราจัดการเอง”
คิจังหันไปมองที่มาของเสียงนั้น............เมื่อเขาหันหลังกลับไปมองหาผู้ที่เป็นต้นเสียงสายตาของเขาได้พบกับเพื่อนชาวต่างชาติที่เดินเข้ามาเพื่อเสนอตัวให้ความช่วยเหลือ มาร์ค ฟิดิโอและดีแลน ส่งยิ้มพร้อมกับพยักหน้าน้อยๆให้คิจังวิ่งออกไปเพื่อไปหาลิโนะ
ซายูริ : ดะ...........เดี๋ยวสิคะพี่คิโด
เด็กสาวผมชมพูร้องเรียกชายที่กำลังวิ่งออกไปพร้อทั้งเอื้อมมือออกไปเพื่อจะคว้าข้อมือของคิจัง แต่เธอกลับถูกใครบางคนรั้งตัวเธอไว้ก่อน
“จะรีบไปไหนคุยกันก่อนสิแม่เซโระ(เลขศูนย์)”
เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังออกมาพร้อมกับเหล่าสต๊าฟฟ์ของงานเดินเข้ามาหาเธอพร้อมกันสี่คน
ซายูริ : ฉันชื่อซายูริย่ะไมเหรอนี่จะเล่นสี่รุ่มหนึ่งเลยเหรอยะได้.............
“เราน่ะไม่ทำเธออยู่แล้วเพราะเราเป็นผู้ชาย แต่.................ลองคนนี้ไม่แน่”
สตาฟฟ์ทั่เป็นผู้ชายส่งเสียงออกมาแต่ก็ยังคงไม่ยอมถอดหวกแก็บพลางเดินหลบฉากออกไป
“ไม่รู้ว่าเธอยังจำฉันได้ไหมนะ ซายูริ!!!”
สต๊าฟฟ์หญิงคนหนึ่งพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาพลางถอดหมวกออกให้ผมสีขาวเป็นยวงที่ขมวดเอาไว้ทิ้งตัวลงมา
ฮิโระ : จำฉันได้ไหมซายูริจัง!!!
ฮิโระที่ปลอมตัวปะปนกับเหล่าสตาฟฟ์ของงานกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นๆ
ซายูริ : ธะ...............เธอ ฮิโระจังนี่
ฮิโระ : (*/พูดหน้าตาย) ดีใจจึงที่ยังจำกันได้
อีกด้านหนึ่งหญิงสาวผมเทาที่หนีออกมาจากงานอย่ากระทันหันเธอบย่ำเท้าลงบนผืนทรายสีขาวสะอาด............เส้นทางที่เธอเดินผ่านมา ไม่รู้ว่ายาวไกลเท่าไหร่แล้วแต่เธอยังคงเดินต่อไป..........................ซึ่อเธอก็ไม่รู้ว่าจะเดินไปทางไหน.........หรือแม้กระทั่งว่าจะหยุดเดินเมื่อไหร่ เธอทอดสายตาไปยังผืนทะเลที่ราบเรียบที่อยู่เบื้องหน้า เธอสูดลมหายใจเข้าอย่างเต็มปอดพลางปล่อยมันออกมาอย่างรวดเร็ว
ลิโนะ : (*/ตะโกน) อีตาบ้ายูโตะ................ตาคนไม่ชัดเจน...............ปากก็บอกว่าชอบฉัน แต่ก็ยังปล่อยให้คนอื่นมาเกาะแกะอยู่ได้!!!!ทำอย่างนี้มันหมายความว่าอะไรห๊า!!!!อีตาบ้ายูโตะ!!!.....................หีเสียแรงที่รัก..........ไหนบอกว่าจะไม่ทิ้งกันไง!!!!ก็ไหนนายบอกว่ารักฉันไง.............คนที่รักกันเขาไม่ทำให้อีฝ่ายมีน้ำตาหรอกนะ............ฉันไม่เข้าใจเลยว่าระหว่างเราถ้ามันเรียกว่าความรักแล้วทำไมฉันถึงต้องมีน้ำตา.........................นี่เป็นความรักภาษาบ้าอะไรของนาย ห๊ะยูโตะคุง มันไม่มีคนรักหน้าไหนเขาทำกันหรอก.....................ความรักที่เปื้อนน้ำตาน่ะ.............นายยังมีหน้าเรียกมันว่าความรักอีกเหรอ
ลิโนะตะโกนสุดเสียงใส่ผืนทะเลอันเงียบสงบราวกันว่าเธอต้องการให้ธรรมชาติที่อยู่รอบกายของเธอรับรู้ความทุกข์ที่เธอได้รับมาจากชายหนุ่มที่เธอรัก................
“ขอโทษนะฮานะจัง..............จะไม่มีอีกแล้วล่ะ...............ไม่มีอีกแล้ว”
羽島 花- จำนวนข้อความ : 1445
Join date : 27/07/2010
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
ピエロココ Wed Nov 16, 2011 1:06 pm
แปะรูปเล่นๆ ฟิคตามมาทีหลัง #แย่
ピエロココ- จำนวนข้อความ : 397
Join date : 15/08/2010
Age : 29
ที่อยู่ : ทีมสิงโตทราย.. แง้วๆ
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
Saki Kakashi Thu Nov 17, 2011 8:22 pm
- Spoiler:
- "พวกนั้นคงไม่น่ากลัวขนาดนั้นหรอก" นางุโมะปัดมือไป-มา
"แต่ก็ไม่แน่นะครับ...ตอนนี้ฝ่ายนู่นเขาคงมากันแล้วล่ะมั้งครับ?" โชรินเดินไปที่ประตู
"พวกนายน่ะไปกันก่อนเถอะ เดี๋ยวพวกเราขอเปลี่ยนชุดก่อน" โทบิทากะบอก
ทุกคนที่เปลี่ยนชุดเสร็จแล้วพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินออกไป
...5 นาทีต่อมา...
ทุกคนมารวมตัวกันข้างสนาม เพื่อรอการมาเยือนของทีมเซนต์คาร์ล ไม่นานนัก ก็มีเสียงรถขับเข้ามา รถคันแรกเป็นรถสีดำสนิทขับเปิดเข้ามาก่อน คันที่สองเป็นรถบัสขนาดใหญ่ ตามมาด้วยรถยนต์สีดำคันสุดท้าย
"จะดูยิ่งใหญ่ไปไหมเนี่ย? โห ยังกับนายกฯมาเยี่ยม" ชิชิโดะพูดติดตลก
ประตูรถคันแรกเปิดขึ้น พร้อมกับชายสี่คนที่ก้าวลงมาจากรถ โค้ชคุโดผงักทันทีที่ได้เห็นชายสี่คนนั้น
"พวกนาย...?" โค้ชคุโดชี้นิ้วขึ้นมา...
Saki Kakashi- จำนวนข้อความ : 517
Join date : 14/08/2010
Age : 26
ที่อยู่ : ในหัวใจของพวกตัวละครที่ชอบ
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
Saki Kakashi Thu Nov 17, 2011 8:24 pm
ซากิเปลี่ยนชื่อตัวละครไปคนหนึ่งนะคะ(จากโคชิโร่ นุมาซากะ เป็น โกชิ มาซาเนะ)
ปล.ฟิคของทิกิซังน่าสนุกนะคะ
ปล.ฟิคของทิกิซังน่าสนุกนะคะ
Saki Kakashi- จำนวนข้อความ : 517
Join date : 14/08/2010
Age : 26
ที่อยู่ : ในหัวใจของพวกตัวละครที่ชอบ
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
羽島 花 Sun Nov 20, 2011 10:28 pm
- Spoiler:
- หญิงสาวตกใจพลางหันกลับมาหาต้นเสียง
ลิโนะ: อ่ะ............ยูโตะคุงเองเหรอ
เธอพูดด้วยเสียงที่แผ่วเบาพร้องหลบสายตาลงต่ำ
คิจัง : ฮานะจังผมขอโทษ ผมขอโทษได้ยินไหม!!!!
ชายหนุ่มตะโกนออกมาพร้อมกับมีน้ำใสใสรื้นอยูในดวงตาของเขา
ลิโนะ : ขอโทษเหรอ.....นายก็พูดได้สิ นายไม่ใช่คนที่เจ็บนี่ ฉันสิฉันนี่สิเจ็บ รู้ไหมว่าการที่ฉันเห็นซายูริมาเกาะแกะกับนายฉันยังไม่เจ็บ ฉับเจ็บตอนไหนรู้ไหม ฉันเจ็บตอนที่นายเดินออกไปกับซายูริไง นายหันหลังให้ฉัน นายหันหลังให้ความเชื่อที่ว่านายจะไม่ทิ้งฉัน.............หึ!!!!ขอโทษเหรอ นายมาเจ็บแทนกันได้หรือเปล่า
ลิโนะตะโกนแข่งกับเสียงสายลมที่พัดมาอย่างระแรงและเสียงคลื่นที่ม้วนตัวเข้ามากระทบฝั่งเธอพูดจบพร้อมกับหลับตาลงด้วยความเจ็บปวด
คิจัง : แต่ผมต้องการคุณนะ ผมต้องการคุณ ได้ยินใหมว่าผมต้องการคุณ!!!!
ชายหนุ่มพูดอย่างตกใจพร้อมกับดึงหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้ามากอดไว้แน่น
ลิโนะ : แต่ฉันเจ็บ ฉันเจ็บ นายได้ยินไหม!!!!
หญิงสาวขืนตัวไม่ยอมให้ชายหนุ่มกอด...............ถึงแม้ว่าเธอจะต้องการอ้อมกอดข้องชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้ามากมายขนาดไหนก็ตาม
คิจัง : (*/ตกใจ) ทะ.............ทำไมคุณ
ชายหนุ่มรู้สึกตกใจเป็นอย่างมากกับการกระทำของหญิงสาวตรงหน้า................เขาเชื่อว่าอ้อมการของเขา อ้อมกอดที่เธอต้องการมากที่สุดซึ่งเธอไม่เคยปฏิเศษมันเลย........................แต่ทำไมวันนี้เธอจึง.......................
คิจัง : เป็นอะไรไปครับ
ชายหนุ่มถามหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าอย่างเศร้าๆ
ลิโนะ : ถ้าอ้อมกอดของนาย............ฉันต้องแบ่งกับใคร.....................ฉันก็ไม่ต้องการมัน
หญิงสาวตอบทั้งน้ำตาที่ค่อยๆไหลออกมา
คิจัง : (*/ส่ายหน้า) ไม่ครับไม่!!! คุณไม่ต้องแบ่งมันกับใคร............คุณไม่จำเป็นต้องทำอย่างนั้น............เพราะอ้อมกอดนี้ของผมจะมีให้คุณเพียงคนเดียว............ตลอดไป
ชายหนุ่มพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาที่ไหลลงมาเลอะแก้มเนียนของหญิงสาว ทำให้หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าสะดุ้งน้อยๆเมื่อชายหนุ่มสัมผัสกับใบหน้าของเธอ
คิจัง : และสัมผัสแบบนี้ผมก็จะมีให้คุณเพียงคนเดียวนะครับ
ชายผมมีแววตาสีแดงพูดกับหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าอย่างอ่อนโยน ทำให้หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าสงบลง
ลิโนะ : จริง.....................จริงๆเหรอ
หญิงสาวผมเทาร้องหาความมั่นใจ
คิจัง : จริงสิครับ....................จริง.....................ผมหมายความว่าอย่างนั้นจริงๆนะครับ
ลิโนะ : ฉันรู้ว่านายหมายความว่าอย่างนั้น...................แต่ฉันอยากรู้ว่านายจะทำได้อย่างที่พูดหรือเปล่า
คิจัง : ได้สิครับ ได้สิ ได้สิ
ชายหนุ่มพูดพร้อมกับดึงหญิงสาวมากอดแน่น
ลิโนะ : ขอบคุณนะ
คิจัง :ครับ.............
ชายหนุ่มเอาคางเกยกับเรือนผมสีเทาของหญิงสาว
ลิโนะ : ขอบคุณนะ..............ที่บอกกัน
คิจัง : คะ..............ครับ
ลิโนะ : ขอบคุณนะ..................ขอบคุณนะสำหรับทุกสิ่ง
คิจัง : คะ.........................ครับ
ลิโนะ : อีกไม่นานหรอก.......................อีกไม่นาน
คิจัง : อีกไม่นาน? หมายความว่าไง
ลิโนะ : (*/หลับตาลงในอ้อมกอดของชายหนุ่ม) ไม่มีอะไรหรอก......................ไม่มีอะไร ฉันแค่พูดไปเรื่อยๆ.............ก็เท่านั้น
ในวันรุ่งขึ้นหลังจากซ้อมเบาๆในตอนเช้าแล้วโค้ชฮิบิกิจึงเรียกลิโนะเข้าไปพบ
ลิโนะ: (*/เคาะประตู) ขออนุญาตค่ะ
หญิงสาวผู้ถูกตามตัวมาเอ่ยปากขึ้นเมื่อถึงหน้าห้อง.............แต่เมื่อเธอเข้าไปในห้องนั้นเธอกลับพบว่าโค้ชฮิบิกิไม่ได้อยู่คนเดียว แต่โค้ชตุโด้ก็อยู่ตรงนั้นด้วย
โต้ชฮิบิกิ : เรื่องกัสชิลเธอรู้แล้วใช่ไหม
ลิโนะ : ค่ะ...........ทราบค่ะ
โค้ชตุโด้ : แล้วทำไมเธอไม่เคยบอกเราเลย
ลิโนะ : เอ่อ..............คือว่าหนูกลัวว่า..............เอ่อ...............ทุกคนจะเสียสมาธิน่ะคะ หนูมองเข้าไปในตาของเหล่านักเตะทุกคน หนูเห็นความกระหายในชัยชนะ......................และอยากจะลบคำสบประมาทที่ผู้คนเคยดูถูกเอาไว้
โค้ชฮิบิกิ : ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่ควรเก็บเรื่องนี้ไว้คนเดียวนะ ไม่อย่างนั้นเธอจะทำให้ทุกคนเป็นห่วงเธอนะ
ลิโนะ : ค่ะ ขอโทษค่ะแต่ทุกคนยังไม่ทราบเรื่องนี้ใช่ไหมคะ
โค้ชคุโด้ : ทุกคนก็รู้ข้อมูลเท่าที่พวกเอนโดไปขโมยมาจากบ้านนายกัสชิลนั่นน่ะแหละ
ลิโนะ : ดีแล้วแหละค่ะ ให้พวกเขารู้แค่นั้นดีที่สุดแล้ว
โค้ชตุโด้ : (*/พยักหน้า) อืม ยังหรอก
ลิโนะ : ดีแล้วแหละค่ะ เรื่องนี้จะให้พวกเขารู้ไม่ได้
โค้ชคุโด้: มันจะดีเหรอ.............แล้วเธอจะแก้ปัญหายังไงคนเดียว
ลิโนะ : ไม่เป็นไรหรอกค่ะหนูไม่ได้ตัวคนเดียวหนูยังมีพี่ฮิริวและก็CSIทีมอีก
โค้ชคุโด้ : งั้นก็ตามใจเธอแล้วกัน ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกได้เลยนะ
ลิโนะ : ค่ะ ขอบคุณค่ะ งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ
หญิงสาวผู้อ่อนวัยกว่าโค้งตัวเพื่อทำความเคารพผู้เป็นโค้ชทั้งสอง เธอเดินออกไปจากห้องทั้งหัวใจที่หนักอึ้งนี่เธอควรจะปรึกษาเรื่องนี้กับใครดีนะ........................นี่เธอจะบอกเขายังไงดีว่าเธอเป็นคนหนึ่งที่อยู่ในแผนการณ์ของกัสชิลที่ต้องการจะยึดครองโลก...............หญิงสาวคิดพร้อมกับถอนหายใจหนักๆออกมาเพื่อไล่ความกังวลออกไป เธอทรุดตัวลงนั่งเอาหลังพิงกำแพงพลางครุ่นคิดถึงทางออกของเรื่องราวที่เกิดขึ้น
羽島 花- จำนวนข้อความ : 1445
Join date : 27/07/2010
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
Saki Kakashi Mon Nov 21, 2011 9:14 pm
- Spoiler:
- "หืม เฮ้! ฉัว่าพวกเราเจอเพื่อนเก่าแล้วล่ะ" ชายผู้ที่มีผมสีแดงดุจโลหิตเอ่ยขึ้น
"หืม? คุโดคุง?" ชายอีกคนที่มีผมสีผมสีทองยาวลงมาเลยบ่านิดๆ มองไปทางโค้ชคุโด
"คุโดเหรอ?" ชายคนที่สามผ้มีผมสีน้ำตาลเข้มถามขึ้นอย่างไม่แน่ใจ
"ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ คุโดคุง" และชายคนที่สี่ซึ่งเป็นเจ้าของผมสีชมพูอ่อน เหลือบมอง
"พะ...พวกนาย?! มาทำไมที่นี่?" คุโดเอ่ยถามอย่างตกใจ
"ก็มาซอมแข่งไง ถามอะไรเนี่ย?" ชายคนที่หนึ่งตอบ
"หืม? หรือว่าคุโดคุงเป็นโค้ชของที่นี่?" ชายคนที่สองมองด้วยสายตาสงสัย
"ใช่ หรือว่าพวกนาย...?" คุโดตาเบิกโพลงขึ้นมาทันที
"อื้ม พวกเราเป็ผู้ดูแลทีมเซนต์คาร์ล" ชายคนที่สามยักไหล่
"แต่แบ่งเป็นหน้าที่ไปนะ" ชายคนที่สี่เสริม
"แต่ว่าพวกนาย...ไหนบอกว่าเป็นผู้ดูแลทีมซากุระซากิต่อจากฉันไง? มัตสึโมโตะ ทาเคชิ ซากิ โกชิ" คุโดจ้องหน้าคนทั้งสี่
"พวกเราก็ดูแลอยู่ไง แต่ว่าขออยู่ทีมเซนต์คาร์์ลสักระยะ" มัตสึโมโตะเงยหน้าขึ้นไปมองท้องฟ้า
"พวกเราแค่อยากดูฝีมือของแชมป์FFIก็เท่านั้นเอง" ทาเคชิพูดยิ้มๆ
"นายก็น่าจะรู้นี่ ซ้อมแข่งน่ะ" ว่าจบ ซากิก็เดินไปที่รถบัสคันใหญ่
"ฝีมือของนักเตะทีมนาย คงจะร้ายกาจไม่เบา" โกชิหลับตาลง
"หึ! ก็ลองแข่งสิ" คิโดยิ้มอย่างน่ากลัว
Saki Kakashi- จำนวนข้อความ : 517
Join date : 14/08/2010
Age : 26
ที่อยู่ : ในหัวใจของพวกตัวละครที่ชอบ
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
羽島 花 Mon Nov 21, 2011 11:19 pm
- Spoiler:
- หญิงสาวทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้นโดยเรียงลำดับเหตุการณ์อยู่ในสมอง....................เธอเชื่อว่าถ้ามองปัญหาในภาพมุมกว้างแล้วจะทำให้เธอแก้ปัญหาอะไรได้ง่ายขึ้น.............เธอนั่งคิดทบทวนอยู่ตรงนั้นสักครู่หนึ่งแล้วจึงวิ่งออกไปนอกบ้านและสตาร์ทรถมอเตอร์ไซย์คู่ใจของเธอและมุ่งหน้าตรงไปยังสถานีตำรวจเพื่อปรึกษาหาทางออกกับเพื่อนผู้ซึ่งเป็นมืออาชีพกว่า
--------------------------------------------
เวลาผ่านไปครู่ใหญ่ ณ.บ้านพักของทีมอินะสุมะเจแปน หลังจากที่โค้ชฮิบิกิเรียกประชุมทีมแล้วทุกคนจึงออกมาขังกลุ่มคุยกันอยู่ที่หน้าบ้านพัก
ฮารุนะ : นี่พี่ฮานะหายไปไหนนะ.............ให้ตายสิเวลาสำคัญๆอย่างนี้หายตัวไปทุกทีเลย
คิจัง : (*/น้ำเสียงเครียดๆ) นั่นสินะชอบทำให้เป็นห่วงอยู่เรื่อย
ฮารุนะ : พี่น่ะไม่ต้องทำมาเป็นพูดดีเลย พี่น่ะชอบทำให้พี่ฮานะเสียใจอยู่เรื่อย คนอะไรชอบทำให้คนที่ตัวเองรักเสียใจตลอด
ฮารุนะขึ้นเสียงพร้อมกับเอามือทั้งสองข้างท้าวสะเอว
คิจัง : เรื่องอะไร?
ฮารุนะ : ยังมาถามอีกก็เรื่องแม่ตัวดีที่ชื่อซายูรินั่นไงล่ะ
เด็กสาวผู้เป็นน้องกล่าวอย่างไม่พอใจ
คิจัง : ก็จะให้พี่ทำยังไงล่ะ ก็เขามาหาพี่เองนะ
ฮารุนะ : โอ๊ย..............จะเรียกว่าฉลาดดีไหมเนี๊ยะพี่ชายหนู ก็ปฏิเศษเขาไปสิค๊า...........คอยดูนะถ้าว่าที่พี่สะใภ้หนูเป็นอะไรขึ้นมาหนูจะไม่ให้อภับพี่เลยคอยดูสิ
เด็กหญิงพูดกับผู้เป็นพี่ชายอย่างหัวเสียพลางกระทืบเท้าเดินเข้าบ้านอย่างงอนๆโดนที่ผู้เป็นพี่ชายได้แต่มองตามเท่านั้น
“ฮ่ะๆๆๆๆ”
คิจัง : นายหัวเราะฉันเหรอโกเอนจิ
โกเอนจิ : ก็เอออ่ะดิ ฉันหัวเราะนาย
คิจัง : ทำไม!!!
โกเอนจิ : ก็นายมันน่า!!!............เฮ้อ...............คนอย่างนายโดนอย่างนี้ซะมั่งก็ดี จะได้รู้สึกตัวซักทีว่านายทำร้ายคนที่นายรักและเขาก็รักนาย
คิจัง : รักฉัน................
คิจังทวนคำด้วยเสียงอันแผ่วเบา
โกเอนจิ : ก็เออน่ะสิ ถ้าเธอไม่รักนายเธอจะทนอยู่กับคนบ่องตื้นอย่างนายทำไมกัน ถ้าเธอไม่รักนายเธอก็คงรับรักนายโอเว่นนั่นไปนานแล้ว
โกเอนจิพูดอย่างอารมณ์เสียพอพูดจบก็จูงมือฮิโระแฟนสาวเข้าไปในบ้านพัก
คิจัง : แล้วนายลฃ่ะคิดอย่างนั้นหรือเปล่าฟุบุกิคุง
คิจังหันไปถามเด็กหนุ่มผมสีม่วงอ่อนที่นั่งมองเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่
ฟุบุกิ :เอ๋.................ฉันน่ะเหรอ
ฟุบุกิชี้นิ้วมาที่หน้าตัวเองพร้อมกับถามอย่างงงๆ
คิจัง : อืมใช่ นายล่ะว่ายังไง
ฟุบุกิ : อย่าโกรธกันนะ พูดตรงๆเลยนะ ฉันก็คิดเหมือนโกเอนจิคุงนั่นแหละ.......................คิโดคุงน่ะทั้งๆที่รู้ว่าลิโนะจังน่ะรักคิโดคุง และคิโดคุงก็รักลิโนะจัง คิโดคุงก็ยังจะไปทำให้ลิโนะจังเสียใจอีก
ชิกกะ : คิโดคุง ฟังไว้นะ ไม่มีผู้หญิงคนไหนทนได้หรอกนะที่จะให้คนที่เรารักไปควงกับผู้หญิงอื่นน่ะ
คิจัง : แต่ฮานะจังบอกว่า.....................
ชิกกะ : (*/สวนขึ้นมาทันที) ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอบอกนายว่ายังไงแต่ฉันขอบอกให้นายรู้ไว้เลยว่า ไม่มีผู้หญิงคนไหนรับเรื่องแบบนี้ได้หรอก ถึงปากจะบอกว่ารับได้ๆ แต่เชื่อเถอะผู้หญิงน่ะพูดได้ทั้งนั้นแหละเพื่อให้คนรักสบายใจ!!!
羽島 花- จำนวนข้อความ : 1445
Join date : 27/07/2010
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
ピエロココ Tue Nov 22, 2011 12:49 pm
แปะครึ่งนึง
ต่อจากมู้ก่อน หน้า60กว่าๆน่ะแหละ : เหตุผลที่ทิกิไม่ค่อยอยู่กะบ้าน
ต่อจากมู้ก่อน หน้า60กว่าๆน่ะแหละ : เหตุผลที่ทิกิไม่ค่อยอยู่กะบ้าน
- Spoiler:
- กัลชิลด์ : งานทีชั้นสั่งเรียบร้อยรึยัง?
??? : อ....ยังไม่คืบหน้าเลยฮะ
กัลป์ชิลด์ : ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ล่ะ งานที่แล้วที่ปิดปากคาเงยามะยังไม่มีปัญหาเลยนี่
??? : อันนั้นผมไม่ได้ทำฮะ และผมไม่รัยจ้างฆ่าคนด้วยนะฮะ
กัลป์ชิลด์ : แค่จัดการนักฟุตบอลตัวเล็กๆแค่นี้....
??? : แต่........
กัลชิลด์ : ไม่มีแต่ งานที่ชั้นสั่งคือ”ทำร้าย[ทีมอินะสุมะเจแปนและกัปตันทีมลิตเติ้ลกิแกนท์]แค่บาดเจ็บสาหัส" เท่านั้น!!! หวังว่าเธอจะเข้าใจที่ชั้นพูดนะ ปิเอโร่
??? : *คุกเข่า*ฮะ รับทราบฮะ!
..........................................
.............................
..................
...........
...
10โมงของวันต่อมา
ทิกิ : เฮ้อ ง่วงชิบ = =’
ทากะ : เอ พี่ก็นอนแต่หัวค่ำนี่นา
ทิกิ : สงสัยเมื่อคืนจะหลับไม่ลงน่ะทากะ อย่าคิดมากเลยนะ เรื่องเก็บริกิก็คงไม่ต้องแล้ว <<<<<อ...เอ๋..เรื่องมันนานแล้วนิ
ทากะ : ง่า อย่าไปแกล้งเค้าซี
ทิกิ : ต่อไปก็ต้องเก็บโรโค........
ทากะ : !!!!!!!!!!!!
ทิกิ : อ๊ะ! โทษทีนะ!..... ไม่มีอะไร ลืมซะเหอะ *ลูบหัวทากะ*
ทากะ : *ทำหน้าเศร้า*
ทิกิ : เฮ้ยๆ อย่าทำหน้างี้สิ เอ.....ตอนนี้พวกลิโนะจังไม่อยู่ เราก็ออกไปข้างนอกบ้างดีมั๊ย?
ทากะ : ค...ครับ ;//U//;
ทิกิ : รีบไปเปลี่ยนเสื้อซะ แล้วอย่าลืมกระเป๋าเงินด้วย
ทากะ : รับแซ่บ
ピエロココ- จำนวนข้อความ : 397
Join date : 15/08/2010
Age : 29
ที่อยู่ : ทีมสิงโตทราย.. แง้วๆ
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
Saki Kakashi Tue Nov 22, 2011 8:27 pm
- Spoiler:
- "คะ...คุณพ่อคะ? คุณพ่อรู้จักพวกเขาด้วยเหรอคะ?" ฟุยุกะถาม
"หึ รู้สิ สี่คนนั้นน่ะ เป็นเพื่อนของพ่อ สมัยยที่พ่อยังอยู่โรงเรียนซากุระซากิ พวกเราเป็นเพื่อนที่สนิทกันมาก เล่นฟุตบอลด้วยกันตลอด แต่หลังจากที่จบการศึกษา ต่างคนต่างแยกย้ายกันไป พ่อทำงานเป็นโค้ชชมรมฟุตบอลอยู่ที่ซากุระซากิ แต่พ่อก็ลาออก พวกเขากลับมาอีกครั้งพร้อมกับบอกว่าจะรับช่วงต่อจากพ่อเอง" โค้ชคุโดเล่า
ทาเคชิเหลือบไปมองฟุยุกะ
"นายมีลูกแล้วเหรอ? น่ารักจัง" ทาเคชิชม ฟุยุกะหน้าแดงน้อยๆ
"นึกว่าพวกเราจะมีกันก่อนซะอีก" มัตสึโมโตะส่ายหน้า
"...เพื่อ?ว่าแต่...พวกนายมีหน้าที่อะไรกันบ้างล่ะ?" โค้ชคุโดเปลี่ยนเรื่อง
"เด็กๆรีบๆหน่อยล่ะ ทาเคชิเป็นฝ่ายปฐมพยาบาล มัตสึโมโตะเป็นเทรนเนอร์" ซากิตอบแทน
"ส่วนซากิคุงเป็นโค้ช ฉันเป็นฝ่ายหาข้อมูล" โกชิต่อ
"ก็เหมือนหน้าที่ในซากุระซากิเลยนี่" โค้ชคุโดเลิกคิ้ว ทั้งสี่คนพยักหน้า
ไม่นานนักในรถบัสก็เกิดความเคลื่อนไหวขึ้น เด็กหนุ่มจำนวนสิบห้าคนทยอยกันลงมาจากรถ เอนโดตาเบิกโพลงขึ้นเมื่อเห็นสี่คนแรกที่ลงมา
"นั่นมัน..." เอนโดชี้นิ้วขึ้น
"อะไรเหรอ? เอนโดคุง" ฮิโรโตะเอ่ยถาม
"พวกนาย?!" เอนโดวิ่งไปหาสี่คนนั้น
"หืม? อ้าวคนเมื่อวันนั้นหนิ เจอกันอีกแล้วนะ" เด็กคนแรกยิ้ม
"อ่อ คนที่บอกทางวันนั้นน่ะเหรอ?" เด็กคนที่สองทำหน้าไม่สนใจ
"วกวนๆ" เด็กคนที่สามพูดเสียงเอื่อยๆ
"..." ส่วนเด็กคนที่สี่เอาแต่เงียบ
"สี่คนนั้น?..." โค้ชคุโดลากเสียง
"ลูกๆของพวกเราเองแหละ แนะนำตัวบัดนาว!" มัตสึโมโตะสั่ง
"ผมทาเคชิ โทวเฮครับ!" พร้อมรอยยิ้ม
"ผมมัตสึโมโตะ ยูตะครับ" พร้อมทำหน้าเบื่อหน่าย
"ผมซากิ คาคาชิครับ!" พร้อมแววตามุ่งมั่น
"ผมโกชิ มาซาเนะครับ..." พร้อมเหลือบตามอง
Saki Kakashi- จำนวนข้อความ : 517
Join date : 14/08/2010
Age : 26
ที่อยู่ : ในหัวใจของพวกตัวละครที่ชอบ
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
羽島 花 Wed Nov 23, 2011 11:05 pm
- Spoiler:
- ชายหนุ่มเจ้าของแววตาสีแดงหรี่ตาลงน้อยๆพลางครุ่นคิดถึงเรื่องที่ผ่านมา
คิจัง : ถ้าอย่างนั้นฮานะก็ต้อง..............
ชายหนุ่มในชุดผ้าคลุมพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาราวกับจะถูกกลืนหายไปกับสายลม
ชิกกะ : คราวนี้ก็ขึ้นอยู่กับนายแล้วนะว่านายยังรักเธออยู่ไหม ถ้านายยังรักเธอนายก็ต้องพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อเป็นการ พิสูตจิตัวเองให้เธอเห็น หรือว่านายจะปล่อยเธอไป นายคิดเองนะคิโดคุง
ฟุบุกิ :ฉันเชื่อว่าคนฉลาดๆอย่างนายคงไม่เลือกสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวนายเองอยู่แล้ว
ชายผมสีม่วงอ่อนพูดพลางใช้มือตบบ่าคิจังเบาๆเพื่อให้กำลังใจ แล้วเดินออกไป ส่วนหญิงสาวผูเป็นคนรักของชายผมมวงก็รีบเดินตามออกไปทันที
คิจัง : “นี่เราเป็นคนสร้างความเจ็บปวดให้ฮานะจังเหรอเนี๊ยะ.........ทั้งๆที่เราเคยพูดว่าจะไม่ทำให้เธอเจ็บปวดอีก............ทั้งๆที่เราพูดไปอย่างนั้นแท้ๆ...............แต่เรากลับทำให้ฮานะจังต้องเจ็บปวดครั้งแล้วครั้งเล่า.....................ฮานะจังต้องทนเจ็บเพราะเรามาไม่รู้กี่หนต่อกี่หน..............แต่เรากลับ......................แต่เรากลับ................แต่เรากลับไม่รู้สึกตัวเลยแม้แต่นิดเดียว”
ชายหนุ่มตะโกนก้องอยู่ในใจพลางกำหมัดแน่นจนมือสั่นเทิ้ม
ฮิโรโตะ : นี่!!!นานั่งคิดอะไรอยู่คนเดียว
ชายผู้มีผมสีแดงลูกกวาดกล่าวเพื่อทำลายความเงียบพร้อมทั้งเอามือตบไหล่คิจังเบาๆ
คิจัง : เฮ้อ <3 ผู้หญิงนี่เข้าใจยากนะนายว่าไหม?
ชายในชุดผ้าคลุมเอ่ยขึ้นมาด้วยเสียงอันแผ่วเบา
ฮิโรโตะ : เอ.......ฉันว่าไม่นะ ผู้หญิงก็ไม่ได้เข้าใจยากอย่างที่นายคิดหรอกเพียงแต่นายพยายามที่จะทำควาเข้าใจเธอหรือยังเท่านั้นแหละ
คิจัง : แต่ว่าฉัน............
ฮิโรโตะ : นี่ฉันจะบอกให้นะผู้หญิงก็เหมือนกับหนังสือนั่นแหละ บางทีนายจะแปลความหมาของสิ่งที่เธอทำอย่างตรงตัวไม่ได้หรอก ก็เหมือนตอนนายอ่านหนังสือน่ะบางทีนายก็ต้องอ่านบริบทรอบๆคำๆหนึ่งเพื่อที่จะแปลคำนั้นออกมาให้สละสลวยมากที่สุด ใช่ไหม.............ผู้หญิงก็เหมือนกันนั่นแหละ
คิจัง : เหมือนกับการอ่านหนังสือเหรอ..............
ฮิโรโตะ :อืมใช่ แล้วนายว่าลิโนะจังเหมือนหนังสือประเภทไหนล่ะ
คิจัง : อืม................ไม่รู้สินะ ฮานะจังน่ะ บางทีก็เข้มแข็งยิ่งกว่าผู้ชายเสียอีก แต่บางครั้งก็อ่อนโยนอย่างที่ฉันคาดไม่ถึงเหมือนกัน
ฮิโรโตะ : นี่แหละน๊า.............ผู้หญิง มีอะไรใหม่ๆให้เราเรียนรู้ได้ตลอดเวลา
คิจัง : เรียนรู้เหรอ...............
ฮิโรโตะ : อืมใช่เรียนรู้.................นายชอบอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ
คิจัง : อืมมมมมมมมม นั่นสินะ เหมือนอ่านหนังสือ
ฮิโรโตะ : (*/ยิ้มน้อยๆ) ลองทำดูนะ นายทำได้อยู่แล้วหนิ
คิจัง : อา............นั่นสินะ...............ขอบใจมากนะฮิโรโตะคุง
ชายหนุ่มผู้เป็นคูสนทนาพูดขึ้น
ฮิโรโตะ : อืม............แล้วนั่นนายจะไปไหนน่ะ
ชายผู้มีผมสีลูกกวาดพูดขึ้นอย่างแปลกใจ
คิจัง : ไปหาหนังสืออ่านซะหน่อยน่ะ
ชายในชุดผ้าคลุมตะโกนตอบพร้อมกับวิ่งออกไป
ฮิโรโตะ : อืม.................ขอให้หาให้เจอนะ หนังสือของนายน่ะ
ฮิโรโตะตะโกนบอกพลางยิ้มน้อยๆให้ตัวเอง
-----------------------------------------------
ชายในผ้าคลุมสีแดงสดออกวิ่งตามหาลิโนะไปจนทั่วแต่ก็ไม่เห็นเธอแม้แต่เงาเขาจึงตัดสินใจลองวิ่งมาที่ชายหาดดูอีกครั้งแต่ก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของเธอ
คิจัง : ฮานะจัง!!! ฮานะจัง!!!คุณอยู่ไหนน่ะออกมาหาผมหน่อย ฮานะจัง!!!
ชายหนุ่มออกวิ่งไปตามชายหาดพร้อมทั้งตะโกนเรียกหญิงสาวผมเทาไม่หยุด........................เพียงแต่ไม่มีวี่แววหรือว่าสัญาณอะไรเลยที่จะทำให้ชายหนุ่มรับรู้ได้ว่าเธออยู่ที่นี่
คิจัง : ฮานะจัง!!! ฮานะจัง!!!คุณอยู่ที่นี่หรือเปล่าออกมาหาผมหน่อย ผมอยากคุยกับคุณนะ ฮานะจัง!!!.............ฮานะจัง!!!!ผมขอโทษ!!!!ได้ยินไหมว่าผมขอโทษ!!!
คิจังยังคงวิ่งไม่หยุดเพื่อตามหาหญิงสาวจนเหงื่อเริ่มซึมออกมาจากเสื้อวอร์มจนชุ่ม
คิจัง : ฮานะจัง คุณไปไหนน่ะ..............จะไปก็ไม่บอกกันเลย..............ไม่บอกกันเลยฮานะจัง
ชายหนุ่มรำพึงเบาๆกับตัวเอง
“ตาบ้า!!!นายทำกับฉันขนาดนี้แล้วนายยังจะไล่ฉันไปไหนอีก.............ใจร้ายที่สุด!!!”
羽島 花- จำนวนข้อความ : 1445
Join date : 27/07/2010
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
羽島 花 Thu Nov 24, 2011 9:23 pm
- Spoiler:
- คิจังหันอย่างรวดเร็วเพื่อมองหาต้นเสียงสิ่งที่เขาเห็นตรงหน้าคือหญิงสาวที่เขาเฝ้าหามาตลอดช่วงเช้านี้เธอยืนอยู่ตรงหน้าเขา...........ตรงหน้าของเขา ชายหนุ่มยิ้มกว้างออกมาเมื่อเห็นเธอมายืนอยู่ตรงหน้าเขาโผเขากอดเธอโดยทันที
คิจัง : ฮานะจัง!!!!ฮานะจัง!!!เป็นคุณ!!!คุณจริงๆด้วยฮานะจัง
ชายหนุ่มพูดด้วยอาการดีใจพร้อมกับกอดหญิงสาวแน่น
ลิโนะ : อืม..............ฉันเอง ฉันเองแหละ
หญิงสาวพูดด้วยเสียงอันแผ่วเบาพร้อมกับหรี่ตาลงอย่างเศร้าๆมือทั้งสองข้างอยู่ข้างลำตัว...............เธอยังคงไม่ยอมตอบรับอ้อมกอดของชายหนุ่ม..........
คิจัง :คุณกลับมาแล้ว!!!!คุณกลับมาหาผมแล้ว
ลิโนะ : กลับมา............
หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา
คิจัง : ใช่กลับมา!!!กลับมาหาผมแล้ว คุณกลับมาหาผมแล้ว!!!
ลิโนะ : (*/หรี่ตาลง) ฉัน................ไม่รู้สิ
คิจัง : แต่ยังไงคุณก็กลับมาแล้ว!!!คุณกลับมาแล้ว
ลิโนะ : ปล่อยฉันก่อนยูโตะคุง ปล่อยฉันก่อน
หญิงสาวเจ้าของแววตาสีเทาพูดขึ้นพร้อมกับใช้มือแกะแขนของชายหนุ่มที่โอบรัดตัวเธอไว้ออก
คิจัง : ทะ..............ทำไมฮานะจัง ทำไม
ชายหนุ่มพูดด้วยอาการตกใจอย่างมาก
ลิโนะ : ฉันไม่รู้.............ฉันยังไม่แน่ใจตัวเองเลย.......................ฉันไม่แน่ใจว่าจะทนยืนอยู่ตรงนี้เพื่อนายได้ไหม...........ฉันไม่รู้ว่าถ้าฉันก้าวเดินต่อไปแล้วฉันจะมีนายเป็นเพื่อนร่วมทางไหม....................ฉันไม่รู้ ไม่รู้อะไรเลยจริงๆ
คิจัง : แต่ว่าฮานะจัง!!!
ลิโนะ : ออกไปซะเถอะ..............
หญิงสาวพูดเรียบๆอย่างไร้ซึ่งอารมณ์ใดใด................ถึงแม้ภายนอกของเธอจะดูเฉยชากับสิ่งที่เกิดขึ้นแต่ในใจขิงเธอกลับรู้สึกปวดร้าวเกินบรรยาย
คิจัง : แต่..............ผมต้องการคุณนะฮานะจัง
ลิโนะ : ออกไป!!!ออกไปนะ!!!ฉันอยากอยู่คนเดียว ฉันอยากอยู่คนเดียวได้ยินไหม
หญิงสาวพูดพลางเอามือกุมหัว
คิจัง : แต่............เฮ้อ ถ้าคุณยืนยันอย่างนั้น..........แต่ผมจะรอนะ......................ผมจะรอคุณ ไม่ว่าจะนานเท่าไหร่ก็ตาม
ชายในผ้าคลุมพูดพลางเดินออกไปจากตรงนั้น...........
----------------------------------
บ่ายวันนั้นที่บ้านพักของทีมอินนะสุมะเจแปน ชายในชุดผ้าคลุมนั่งอยู่ที่ห้องอาหารพลางหันเหม่อออกไปมองนอกหน้าต่าง
ฮารุนะ : พี่ชายคะ เป็นอะไรหรือเปล่าคะดูซึมๆไป
เสียงใสใสของผู้เป็นน้องสาวดัวขึ้นมาจากข้างหลังของคิจัง ชายหนุ่มสะดุ้งน้อยๆพร้อมกับหันไปดู
คิจัง : อ้อ ฮารุจังเองเหรอ............พอดีพี่คิดอะไรเพลินๆอยู่น่ะ
ฮารุนะ : ที่ว่าคิดนี่เรื่องพี่ฮานะหรือเปล่าคะ
คิจัง : ก็...............เรื่องนั้นน่ะแหละ
ฮารุนะ : ถ้าเป็นเรื่องนี้หนูก็คงพอช่วยพี่ได้มั่งแหละนะ มาเถอะพี่เล่าเรื่องให้หนูฟังตั้งแต่ต้นเลยนะ
ชายหนุ่มมองหน้าผู้เป็นน้องสาวพร้อมพับพยักหน้าน้อยๆพร้อมกับเริ่มเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น
ฮารุนะ :หนูว่าหนูพอเข้าใจสิ่งที่พี่ฮานะพยายามจะทำแล้วแหละคะ
คิจัง : หืม..........ไหนลองว่ามาซิ
ฮารุนะ : ก็ผู้หญิงเรานะ พี่จำไว้เลยนะ ตะโกนไล่! ให้ไปไกลๆ .. ทั้งที่ใจ "แทบเป็นบ้า" !!! ..ทำเป็นโกรธ ทำเป็นงอน ทั้งๆที่ใจยัง”โหยหา”อยู่ตลอดเวลา
คิจัง : งั้นที่ฮานะจังทำก็…………………………
ฮารุนะ : (*/พยักหน้า) พี่ฮานะน่ะเขาต้องการพี่…………………..พี่เค้าต้องการพี่มากกว่าใครๆเลยด้วยซ้ำแต่ที่พี่เขาแสดงท่าทางออกมาอย่างนั้นน่ะเพราะว่าพี่เขายังเจ็บอยู่ ผู้หญิงอ่ะนะพี่มุมมองเรื่องความรักน่ะ ถ้าเราคิดให้ควารักกับใครซักคนนะผู้หญิงจะเริ่มจาก 1 นับวันยิ่งเพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆ ไม่มีวันลด
คิจัง : ถ้าอย่างนั้นก็แสดงว่าพี่ก็ต้องให้ความเชื่อมั่นกับฮานะจังสินะ
ฮารุนะ : ใช่ค่ะพี่ เพราะว่าตลอดเวลาพี่ฮานะยืนอยู่บนความไม่มั่นคงมาตลอด อย่างตอนริกิก็ใช่ตอนนี้ยังจะมีแม่ซายูริมาอีก พี่ฮานะที่ยังไม่หายเจ็บจากตอนนั้นมาเจอเรื่องแบบนี้เข้ามันก็เลยไปกันใหญ่
คิจัง : แล้วพี่ควรทำไงดี?
羽島 花- จำนวนข้อความ : 1445
Join date : 27/07/2010
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
羽島 花 Sun Nov 27, 2011 12:18 am
- Spoiler:
- ห่างออกไปจากบ้านพักของทีมอินะสุมะเจแปน ฮานะจัง หรือ ลิโนะ ได้เดินเข้าไปในห้องโถงที่มืดสลัวเพื่อพบคนๆหนึ่ง
“มาแล้วเหรอฮานะจัง เด็กผู้หญิงที่ฉันต้องการตัวมาตลอด”
ลิโนะ : ใช่!!!ฉันมาอยู่ตรงนี้แล้วอยากจะทำอะไรก็เชิญ
“หึ!!!ไม่ต้องใจร้อนหรอกสาวน้อย..............ในที่สุดฉันก็ค้นพบวิธีดัดแปลงพันธุ์กรรมกับวัยรุ่นได้แล้วโดยไม่ต้องกังวลกับการรักษาสภาพร่างกายด้วย..............แล้วเธอสาวน้อยเธอก็จะได้รับเกียรติเป็นมนุษย์คนแรกที่ถูกดัดแปลงพันธุ์กรรมโดยสมบูรณ์ด้วยวิทยาการตัวใหม่ที่ทีมงานขอวฉันพัฒนาขึ้นมา”
ลิโนะ : จะทำอะไรก็รีบๆเข้าฉันเบื่อที่จะอยู่อย่างนี้เต็มทนแล้ว
“ฮ่าๆๆๆ แม่หนูนี่ปากดีว่ะ มิน่าล่ะคาเงยาม่าถึงขนามลงทุนออกตัวปกป้อง”
ลิโนะ : ซ่ะ....................โซซุย.......................ปกป้องหนู.....................
“ใช่!!!!ถึงขนาดที่ว่ายอมขัดคำสั่งของฉันครั้งแล้วครั้งเล่า ทำให้ฉันโมโหมากๆ................แต่นี่เธอมาหาฉันเองก็ดีแล้ว ฉันจะได้ไม่ต้อออกแรกไปตามหาเธอให้เปลืองพลังงาน”
ลิโนะ : (*/กำหมัดแน่น) งั้นนายก็.............ทำไมล่ะ ทำไม ทำไมต้องทำกับโซซุยถึงขนาดนี้ด้วย นาย........................นาย........................ร้ายกาจที่สุดฉันจะฆ่านายยย!!!......................................
ลิโนะตะโกนก้องทั้งน้ำตาพลางพุ่งตัวออกไปหาชายที่นั่งอยู่บนบันลังค์สูงอย่างโกรธแค้นจนบรรดาการ์ดที่อยู่ด้านข้างชายผู้นั้นต้องมาช่วยกันล็อกตัวเธอเอาไว้
“พาแม่นี่ไปที่ห้องเตรียมตัวเราจะได้เปิดโปรเจกก์กันจริงๆจังๆซักที และฉันก็จะได้ไปหัวเราะใส่หน้าหลุมศพมันว่าคนที่มันปกป้องนักปกป้องหนาท้ายที่สุดแล้วก็ต้องเป็นคนเดินเข้ามาหาฉันเอง ฮ่าๆๆๆๆๆ”
ชายผู้นั้นหัวเราะออกมาเมื่อเห็นว่าเหล่าการ์ดชุดดำกำลังลากลิโนะออกไป
ลิโนะ : แก ไอ้เลวเอ๊ย นี่ทำโซซุยขนาดนั้นแล้ว นี่แกยังจะ!!! โหแกนี่มันเลวครบสูตรจริงๆเลย
“ฮ่ะๆ ถือเป็นคำชมนะ ฮาจิมะ ฮานะ”
ชายคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงเย็นๆ นั่นทำให้ลิโนะของขึ้นเข้าไปใหญ่เธอทั้งเตะ กัด และ ถีบ ชายที่เข้ามาล็อกตัวเธอไว้
“แรงเยอะจังตัวแค่เนี๊ยะ!!! เดี๋ยวเหอะจะร้องไม่ออก”การ์ดคนหนึ่งพูดขึ้นพลาชกไปที่ท้องของลิโนะเต็มแรงจนตัวเธออ่อนแรงทรุดลงกับพื้น.............ลิโนะกระอักเลือดออกมาจนไหลนองเต็มพื้นด้านหน้าของเธอ
”เฮ้ย!!!อย่ารุนแรงมากนักสิ ไอ้พวกนี้ เดี๋ยวของก็เสียหมดหรอก”
ชายที่นั่งบนบันลังค์ตวาดลูกน้องอย่างไม่พอใจ
“ขอโทษครับนายคืออีนังนี่มันแรงเยอะถ้าไม่ปราบมันซะบ้างผมเกรงว่าจะ.............”ชายผู้เป็นลูกน้องพูดขึ้น
“เฮ้ย!!!ช่างเถอะ แต่พวกแกก็อย่าลืมนะว่าพอดัดแปลงพันธ์กรรมนังนี่สำเร็จเมื่อไหร่มันก็จะกลายเป็น”เจ้าหญิง”ของพวกแกแล้วพวกแกก็มีหน้าที่ที่ต้องปกป้องยัยนี่ ไม่งั้นท่านโมริทากะอาจจะสั่งทำลายพวกแกก็ได้”ชายที่นั่งอยู่พูดพลางเดินลงมาจากบันลังค์แล้วบีบกรามลิโนะให้มองหน้าเขา
ลิโนะ : (*/เบิกตากว้าง) กัส......................ชิล นี่แกทำงานให้ริทากะงั้นเหรอ
หญิงสาวพูดออกมาอย่างยากลำบาก เธอเอามือกุมท้องอย่างเจ็บปวดโดยที่เลือดก็ยังไหลออกมาจากปากของเธออย่างไม่ขาดสาย
กัสชิล : พาตัวนังนี่ออกไป!!! ไปที่ห้องเตรียมตัว!!!
ชายผู้นั้นสั่งด้วยนั้นเสียงเฉียบขาด
ลิโนะ : ม่ะ...............ไม่......................ไม่นะ
หญิงสาวกล่าวลอดไรฟัน แต่เสียงที่เปล่งออกมากลับแผ่วเบาราวกระซิบ.........................เธอหอบหายใจราวกับทุกครั้งที่เธอสูดเอาอากาศเข้าไปเปรียบสเหมือนหนามทิ่มแทงตัวของเธอเอง..........................ส่วนตอนนี้หญิงสาวซึ้งไร้กำลังต่อสู้ใดใดได้แต่หายใจรวนรินอยู่บนกองเลือดของตัวเธอเองเท่านั้น...........................หญิงสาวค่อยๆหรี่ตาลงด้วยความเหนื่อยอ่อน เธอรู้สึกเพียงแต่ว่าเปลีอกตาของเธอหนักขึ้นทุกทีๆราวกับว่าใครเอาหินมาถ่วงไว้ จากนั้นสติของเธอก็ดับวูบลงไป..........................
เป็นเวลานานเท่าไหร่ไม่รู้ที่หญิงสาวสลบไป.....................เธอค่อยๆกระพริบตาเมื่อได้ยินเสียงคนกำลังขนของอะไรบางอย่างที่หนักมากอยู่นอกห้องเธอพบว่าร่างกายของเธอทอดยาวอยู่บนเตียงนุ่มสีขาวสะอาดตา และเมื่อเธอกวาดสายตามองไปรอบๆห้องเธอกลับพบแต่เพียงโต๊ะน้ำชาเล็กๆกับตู้ใส่เสื้อผ้าสีขาวสะอาดเท่านั้น
“ระวังหน่อยสิแกเดี๋ยวก็พังหรอก นายท่านกัสชิสอุตสาห์เก็บเจ้านี่ไว้เป็นแรมปีเชียวนะแก”
เสียงหนึ่งกล่าวดุเพื่อนอีกคนที่อยู่นอกห้องทำให้หญิงสาวต้องเขยิบตัวเข้าใกล้ประตูเพื่อแอบฟังบทสนทนา
“แล้วนายท่านแน่ใจแล้วเหรอว่าเด็กคนนี้น่ะคือเมล็ดพันธุ์”
อีกเลียงหนึ่งที่ดูเหมือนจะเป็นเพื่อนร่วมงานกันเจ้าของเสียงคนแรกกล่าวอย่างลังเล
“ก็ใช่น่ะสิ นายใหญ่โมริทากะ สั่งนายท่านให้พาตัวเด็กนี่มาหาตั้งนานแล้วแต่ว่าคาเงยาม่ากลับยึกยัก ก็เลยโดนเก็บสมน้ำหน้า” ชายผู้ถูกถามกล่าวอย่าหยันๆ ทำให้ลิโนะที่แอบฟังอยู่ได้กำหมัดอย่าคับแค้นใจ.............ทันใดนั้นนั่นเองหญิงสาวก็ได้ยินเสียงรถเข็นที่เข็นมาทางห้องที่เธออยู่เธอจึงรีวิ่งขึ้นเตียงและแกล้งทำเป็นหลับ...................พลันหญิงสาวก็ได้ยินเสียงเปิดประตู เสียงฝีเท้าหนักๆค่อยๆดังขึ้นๆ มีคนเดิมข้าตัวเธอแล้ว...............หญิงสาวใจเต้นไม่เป็นจังหวะแต่ก็กระดุกกระดิกไม่ได้......................เธอรู้สึกได้ถึงมทอที่มาไล้แก้มเธอเบาๆ หญิงสาวจึงค่อยๆลืมตาขึ้น บุคคลที่อยู่ตรงหน้า เป็นบุคคลที่ดูคุ้นตาเหลือเกิน............เธอคลี่ยิ้มบางๆให้กับชายตรงหน้า
ลิโนะ : พี่ฮิริว..................
หญิงสาวพยายามที่จะเปล่งเสียงออกมาแม้ว่าเสียงที่เธอเอ่ยออกมาจะฟังดูแหบพร่าเต็มทนก็ตาม
ฮิริว : (*/ยิ้มตอบ) ใช่แล้วพี่เอง พี่มาช่วยน้องออกไปจากที่นี่
ชายหนุ่มผมขาวกระซิบตอบ
ลิโนะ : ออกไปจากที่นี่..............
หญิงสาวทวนคำ หนุ่มผมขาวผู้เป็นพี่ชายเอื้อมมือไปแตะที่มุมปากของลิโนะผู้เป็นน้องสาว
ฮิริว : เรานี่มันบ้าจริงๆเลยนะรู้ทั้งรู้ว่าพอเวลาเราเลือดออกแล้วมันหยุดยากก็บังชอบทำอะไรห่ามๆเสี่ยงๆอีกนะ
ชายหนุ่มเจ้าของแววตาสีฟ้าสดใสกล่าว
ลิโนะ : ก็....................
หญิงสาวผมเทาลากเสียงยาวอย่างหนักใจ พร้อมน้ำตาที่ค่อยๆซึมออกมา
ฮิริว : ฮ่ะๆ พี่ก็ยังไม่ได้ว่าอะไรเราซักหน่อย หยุดร้องเดี๋ยวนี้เลยนะยัยขี้แย
ชายผู้พี่สั่งอย่างเอ็นดูน้องสาว
羽島 花- จำนวนข้อความ : 1445
Join date : 27/07/2010
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
羽島 花 Sun Nov 27, 2011 9:44 pm
- Spoiler:
- ลิโนะ : พี่ชายจะพาหนูไปไหนคะ
หญิงสาวที่อยู่บนเตียงกล่าวอย่างอ่อนแรง
ฮิริว : ไปจากที่นี่ไง อย่าลืมว่าตอนนี้คนที่พวกมันต้องการที่สุดคือน้อง เร้าจะให้มันได้ตัวน้องไปไม่ได้ ไม่งั้นโลกเรามีหวังตกอยู่ในอันตรายแน่.............เราไปกันเถอะ ไปจากที่นี่กัน ลุกไหวไหมมาพี่ช่วยปรคอง
ฮิริวพูดพร้อมประคองน้องสาวลงจากเตียงเพื่ออ้อมไปประตูหลัง ลิโนะงายหนาขึ้นมองชายผู้ที่เป็นพี่ซึ่งขณะนี้เขาอยู่ในชุดกราวสีขาวสะอาดพร้ามทั้งผมที่ยาวเป็นยวงก็รวบเป็นหางม้าไว้ด้านหลัง
ลิโนะ : ขอบคุณค่ะพี่ชาย ว่าแต่พี่แต่ตัวอย่างนี้แล้วหนูชักอยากให้พี่ชายของหนูเป็นหมอจริงๆซะแล้วสิ
ฮิริว : (*/หน้าแดง) ก็ ริว...................ริวอิจิไงมันก็เป็นหมอ
ลิโนะ : (*/หอบน้อยๆ) มันไม่เหมือนกันพี่ริวอิจิ ใช่พี่ชายแท้ๆของหนูที่ไหนล่ะ
ฮิริว : นี่ฮานะ!!!น้องหอบนี่ เป็นอะไรมากหรือเปล่า
ลิโนะ : ม่ะ...........ไม่ ไม่เป็นไรค่ะ ไปต่อเถอะค่ะ
หญิงสาวพูดอย่างกระท่อนกระแท่นเต็มทน จนหนุ่มผมขาวผู้เป็นพี่ชายได้แต่มองหน้าหญิงสาวผู้น้องที่อยู่ในอ้อมแขนอย่างเจ็บปวด
ฮิริว : “โมริทากะแกทำให้น้องสาวฉันอยู่ในสภาพนี้แกจะต้องชดใช้อย่างสาสม”
ฮิริวขบเขี้ยวเคื้ยวฟันพร้อมทั้งตะโกนก้องอยู่ในใจ
ลิโนะ : พ่ะ...........พี่ชายคะเป็นอะไรหรือเปล่าคะกำหมัดซะแน่นเชียว
ผู้เป็นน้องสาวเอ่ยถามด้วยเสียงอันแผ่วเบาพร้อมทั้งมองไปที่มือที่สั่นเทิ้มของพี่ชายอย่างเป็นกังวล
ฮิริว : เอ่อ...........พี่..............ไม่มีอะไรหรอกไปกันต่อเถอะ
ลิโนะ : อ่ะ อือ
สาวผมเทาผู้เป็นน้องสาวยิ้มให้พี่ชายบางๆก่อที่จะเดินตามแรงของพี่ที่พยุตัวเธอออกไป ฮิริวพยุงลิโนะมาถึงด้านนอกแล้วทั้งสองก็รีบซ่อนตัวในพุ่มไม้เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าหนักๆของคนเดินผ่นมา
“ท่านแน่ใจแล้วเหรอครับว่าจะไปปรากฏตัวที่นั่น”
เสียงๆหนึ่งกล่าวขึ้น
“แน่ใจสิ นต้องให้พวกอินะสุมะเจแปนมันรู้ด้วยว่าน้ำหน้าอย่างพวกมันทำอะไรฉันไม่ได้”
เสียงใหญ่กล่าว
“ถ้างั้นก็เชิญท่านขึ้นเครื่องเลยครับ เราจะไปสนามกัน”
เสียงเล็กที่ฟังดูเหมือนเป็นลูกน้องกล่าวเพื่อเชิญบุคคลที่อยู่ด้วยขึ้นยานพาหนะ
“อืม แล้วยัยเด็กนั่นล่ะ”
เสียใหญ่ถามถึงลิโนะขึ้นมา
“ยังไม่ฟื้นเลยครับท่าน ท่านจะเอาเด็กนั่นไปด้วยหรือครับ”
เสียงของชายผู้เป็นลูกน้องกล่าวอย่างนอบน้อม
“เออใช่ก็ว่าจะเอาไปเยาะเย้ยพวกนั้นซะหน่อยพวกมันจะได้ไม่มีสมาธิแข่งกันฮ่าๆ ดูซิพวกมันจะทำไงในเมื่อเทรนเนอร์ของมันอยู่ในมือเรา ”
เสียใหญ่พูดออกมาพลางหัวเราะอย่างชั่วร้าย
“ถ้าอย่างงั้นผมไปเอาตัวยัยเด็กนั่นมานะครับ”
เสียงเล็กพูดอย่างประจบประแจง
“อือ......เอ๊ยเดี๋ยวก่อนสิ ถ้าฉันเอามันไปด้วยตำรวจมันก็ต้องไหวตัวทันน่ะสิ ไม่ได้ๆ ฉันต้องเก็บมับไว้เป็นความลับ ส่วนแกมานี่มากับฉันเราจะไปสเตเดี่ยมกัน”
เสียงใหญ่สั่งอย่างเฉียบขาด
“ครับผม ได้สเมอเลยครับเจ้านาย”
ชายผู้เป็นลูกน้องกล่าว
ลิโนะที่ซ่อนอยู่ในพุ่มไม้กับพี่ชายได้ยินบทสนทนาของชายทั้งสองตั้งแต่ต้นจนจบ ฮิริวได้แต่กำหมัดแน่นอย่างโกรธแค้น ส่วนลิโนะได้แต่เม้มปากแน่นจนห้อเลือด
ฮิริว : (*/กระซิบ) งั้นเราต้องรีบไปที่สเตเดี้ยม มันจะได้รู้ว่ามันไม่สามารถทำอะไรเราได้
ลิโนะ : พะ..........พี่คะแต่ยูโตะคุง....................
ฮิริว : นี่น้องยังเป็นห่วงผู้ชายแบบนั้นอยู่อีกเหรอ
ลิโนะ : หนูไม่............ไม่เป็นห่วงไม่ได้หรอกคะ........................เพราะหนู....................
หญิงสาวพูดอย่างแผ่วเบา
ฮิริว : รักเขาสินะ เฮ้อ ก็ช่วยไม่ได้นี่นะ เอางี้แล้วกันเดี๋ยวพี่จะหาเสื้อคลุมให้เวลาไปถึงสนามจะได้ไม่เป็นที่สงสัย
羽島 花- จำนวนข้อความ : 1445
Join date : 27/07/2010
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
miyato sakura Tue Nov 29, 2011 5:01 pm
ขอเล่นด้วยได้มั้ยคะ
miyato sakura- จำนวนข้อความ : 10
Join date : 28/11/2011
Age : 24
ที่อยู่ : laos -
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
羽島 花 Tue Nov 29, 2011 6:19 pm
เอาเลยค่ะ
羽島 花- จำนวนข้อความ : 1445
Join date : 27/07/2010
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
miyato sakura Tue Nov 29, 2011 6:26 pm
羽島 花 พิมพ์ว่า:เอาเลยค่ะ
มีของฟุบุกิรึยังคะ
miyato sakura- จำนวนข้อความ : 10
Join date : 28/11/2011
Age : 24
ที่อยู่ : laos -
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
羽島 花 Tue Nov 29, 2011 6:34 pm
มีตั้งหลายคยแต่ฟิกกะคนสวย ที่จริงตอนแรกกระทู้มันมีร้อยกว่าหน้าแล้วแต่มันหายไปไหนหมดไม่รู้ แต่ถ้าจะแต่ฟิกคู่กะคนสวยก็ได้นะ เพราะตอนนี้ก็เหลือไรเตอร์อยู่ไม่กี่หน่อเอง
羽島 花- จำนวนข้อความ : 1445
Join date : 27/07/2010
หน้า 6 จาก 8 • 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
หน้า 6 จาก 8
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ|
|
|