มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
+12
Fliz flamme
myeleven
Mashiro-Hiro
ピエロココ
凶死郎 ナット
Bakunetsu Japan
shiotari atsusa
jass-blue2020
lovlyprao
羽島 花
kagura ai
fujiwara
16 posters
หน้า 1 จาก 8
หน้า 1 จาก 8 • 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
ขอบคุณค่ะ คุณลิโนะ อยาดเจออาซึสะจังเลย ชอบร้องเพลงกับกีต้าร์อาซึสะค่ะ แข่งกับฮิโระดีไหมค่ะ
ปล.เชิญดูรูปประจำตัวนี่เลยค่ะ ว่าเป็นไอดอลตัวจริง
ปล.เชิญดูรูปประจำตัวนี่เลยค่ะ ว่าเป็นไอดอลตัวจริง
kagura ai- จำนวนข้อความ : 15
Join date : 29/01/2011
Age : 26
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
ตื่นมาต่อยามดึก
ปล.วันนี้สั้นหน่อยน๊สาาาาาาาาาาาาาา เพราะคนแต่เปื่อยและงอมมาก แปะเสร็จแล้วนอนต่อได้
- Spoiler:
- ชายหนุ่มยิ้มอย่างมีความสุขด้วยใบหน้าที่แดงจะพลางก้มลงมากระซิบที่ข้างหูลิโนะ
คิจัง : เพราะจังเลยครับ…………………………ถ้ารู้อย่างนี้……………………….
ชายในชุดผ้าคลุมแดงพูดพร้อมกับทิ้งหางเสียง
ลิโนะ : (ทำหน้างง) รูอะไร…………
คิจัง: ถ้ารู้ว่าผมทำอย่างนี้แล้วคุณจะทำแบบเมื่อกี้กับผม ผมก็ทำมันไปซะตั้งนานแล้ว
ลิโนะ : คนบ้า!!! นี่นายวางแผนไว้แล้วใช่ไหม แย่………….แย่ที่สุด
เธอผละออกจากอ้อมแขนของคิจังก่อนที่จะสะบัดหน้าหนีอย่างไม่พอใจ
คิจัง : โกรธอะไรล่ะครับ
ลิโนะ : ก็นาย……………………….
คิจัง : ผมขอโทษ……………………อย่าโกรธผมเลยนะ………………………ผมไม่ได้ตั้งใจ…………………………….ผมผิดไปแล้ว
ลิโนะ : ไม่รู้สิฉัน……………
หญิงสาวผมเทาพูดเสียงแผ่วพลางเดินออกไป……………………..ด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง เธอไม่รู้จะทำอย่างไรกับสถาณการณ์ที่เกิดขึ้นครงหน้าดี’เอาอีกแล้ว………………….เอาอีกแล้วยูโตะคุงนายล้อเล่นกับความรู้สึกของฉันอีกแล้ว…………………………นี่ฉันเป็นคนที่นายแคร์จริงๆหรือเปล่า…………………………ทำไมนายถึงทำให้ฉันเจ็บซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่อย่างนี้’’คำหล่านี้วนเป็นเหมือนเกลียวคลื่นอยูในหัวสมอง………………….เธอก้าวเท้าเดินไปเรื่อยๆโดยไม่รู้ว่าตัวเองกำลังจะเดินไปทำไหรหรือว่าทำอะไรต่อไป…………..
‘เป็นอะไรเหรอคะคุณฮานะจัง’เสียงใสใสดังขึ้นจากด้านหลังของลิโนะเธอจึงหันกลับเพื่อไปดู อาซึสะจังนั่นเองเธอมากับหญิงสาวอีกคนหนึ่วงซึ่งดูน่ารักไม่แพ้กัน ผมสีแดงอ่อนปลิวสยาย นัยน์ตาขี้เล่นสีช็อกโกแล็ต จ้องมาที่เธออย่างสงสัยพลางเอ่ยถามเพื่อนสาวผมดำของเธอ…
“คนนี้เหรออาซึสะจังที่เขาข่วยเธอไว้ตอนรถคว่ำ”
อาซึสะ : อืม เขาชื่อฮานะจัง
“สวัดดีค่ะ เราชื่อ คากุระ ไอ นะ ยินดีที่ได้รู้จัก ”หญิงสาวผมแดงพูดอย่างรวดเร็วพลางยื่นมือมาจับ ลิโนะมองมือของตัวเองที่สกปรกเละคราบดินคราบทรายแถมยังเหม็นเหงื่ออีกเธอจึงก้มลงเอามือเช็ดกับขากางเกงก่อนที่จะยื่นมือมาเขย่ามือของเพื่อนสาวคนใหม่
ไอ : ไม่ต้องทำอย่างนั้นก็ได้หนิ
ลิโนะ : (อ้อมแอ้มตอบ) ก็…………….มือของฉันทั้งเลอะทั้งเหม็นหนิ
ไอ : ฉันเข้าใจก็เธอเป็นเทรนเนอร์นักเตะนี่นะ
ลิโนะ : นี่เธอรู้……………..ได้ยังไง
ไอ : คิดว่าฉันไม่เคยอ่านหนังสือพิมพ์หรือไง……………………เธอรู้ไหมฉันน่ะเป็นFCของเธอเลยนะ อ้าวแล้วนี่(มองซ้ายมองขวา)แล้วคิโดคุงไปไหนซะละ
ลิโนะ :เอ่อ……………….คะ……………..คือ
หญิงสาวผมเทาทำท่าอึกอัก แล้วเสมองไปทางอื่น
อาซึสะ : ทะเลาะกันอีกแล้วเหรอคะ
หญิงสาวไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่พยักหน้าเบาๆเท่านั้น
ไอ : (หันไปมองอาซึสะ) เหมือนเธอกับกาเซลคุงเลยนะ
อาซึสะ : (หน้าแดง) ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับเจ้ากวางน้ำแข็งนั่นนะ
สาวผมดำขี้นเลียง
ลิโนะ : กาเซลคุง………………………..
ไอ :อืมทำไมเหรอ
ลิโนะ : ใช่คนที่หัวจาวๆ อยู่ที่ไฟยอร์ดราก้อน
ไอ : ใช่เลยคนนั้นเนย
ลิโนะ : (ตกใจแต่พยามเก็บอาการ) เหรอ………….งั้นก็คนเดียวกันน่ะสิ
เธอเลื่อนมือไปแตะยังบรืเวณที่เธอเคยถูกยิง………….ซึ่งตอนนี้มองแทบไม่เห็นแผลแล้วเพราะผีมือการรักษาของฮิริว………………เธอทิ้งตัวนั่งบนเก้าอี้ที่วางอยู่บนหญ้าสีเขียวอ่อน
ลิโนะ : งั้นเหรอ……………………..
อาซึสะ : (มองดวยความเป็นห่วง) คุณฮานะจังงมีอะไรหรือเปล่าคะ
ลิโนะ : ไมมี ใม่มีอะไรจริงๆ
ไอ+อาซึสะ : บอกมาเถอะค่ะ
ลิโนะ : (หลับตาลง) พวกนั้นเคยขู่จะฆ่ายูโตะคุงเพื่อให้ฉันไปเป็นเทรนเนอ์ของทีม
ปล.วันนี้สั้นหน่อยน๊สาาาาาาาาาาาาาา เพราะคนแต่เปื่อยและงอมมาก แปะเสร็จแล้วนอนต่อได้
羽島 花- จำนวนข้อความ : 1445
Join date : 27/07/2010
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
ต่อน๊าาาาาาาาาาาาา
ตัดสินใจ...................เพื่อนใหม่.........................ความช่วยเหลือ
- Spoiler:
- อาซึสะ : ตยจริงกาเซลคุงเขาทำเรื่องแย่ๆแบบนั้นเลยเหรอคะ
ลิโนะ :ไม่ใช่ซุซุโนะคุงหรอก…………แผนทั้งหมดเป็นเพราะสตาฟฟ์ของฝ่ายนั้นตางหาก
อาซึสะ : เอาไว้ไม่ได้แล้วเจ้ากวางน้ำแข็ง………..กลับไปจะจัดการให้เละคามือเลย บังอาจมาทำคุณฮานะ
ลิโนะ : (หัวเราะ) ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้มั๊งอาซึสะจัง
อาซึสะ : ไม่ได้นะคะทีมของเขาทำกับคุณฮานะขนาดนี้
ลิโนะ : ไม่เป็นไรหรอก เรื่องมันก็ผ่านมาตั้งนานแล้ว และฉันก็ยังอยู่ที่นี่ กับทีมอินาสุมะเจแปนนี่ นี่มันก็ดีเกินพอแล้วสำหรับฉัน
อาซึสะ : นั่นสินะคะ อย่างน้อยก็ได้อยู่กับคุณคิโด
ลิโนะ : แต่ก็ต้องแลกกับการที่ต้องถูกล้อเล่นกับความรู้สึก………………………..ทำไมนะ…………………….ทำไม………………………ทำไมเขาถึงเห็นความรู้สึกของฉันเป็นของเล่นคิดที่จะอยากให้ทำอะไรก็ได้งั้นเหรอฉันไม่ใช่หุ่นเชิดของใครนะ
อาซึสะ : ใจเย็นๆสิคะคุณฮานะ คุณคิโดอาจะไม่ได้ตั้งใจทำให้คุณโกรธอย่างนี้นะคะ
ลิโนะ : ก็มันน่าไหมล่ะ ฉันเคยบอกเขาแล้วว่าอย่าทำอย่างนี้อีก แต่เขาก็ยังทำฉันเจ็บซ้ำๆอยู่ได้
หญิงสาวผมเทาเอามือกำเสื้อบริเวณหัวใจจนเป็นรอยยับ
ลิโนะ : ฉันเจ็บ……………..เจ็บมากเกินไปแล้ว
Something has changed within me
Something is not the same
I'm through with playing by the rules Of someone else's game
Too late for second-guessing
Too late to go back to sleep time to trust my instincts
Close my eyes: and leap!
ลิโนะ+ ไอ : It's time to try Defying gravity
I think I'll try Defying gravity
You can’t pull me drown
ไอ : Can’t I make you understand
Your having delusions of grandeur
ลิโนะ : I'm through accepting limits
''cause someone says they're so
ไอ : Some things I cannot change
But till I try, I'll never know!
ลิโนะ :Too long I've been afraid of
Losing love I guess I've lost
Well, if that's love It comes at much too high a cost!
ไอ+ลิโนะ : (ลิโนะมีน้ำตาไหลออกมา) I'd sooner buy Defying gravity
Kiss me goodbye I'm defying gravity
I think I'll try Defying gravity And you won’t me down!
: ฉันได้เปลี่ยนไปแล้ว………….
มีบางอย่างในตัวของฉันที่ไม่เหมือนเดิม
ฉันเบื่อเต็มทนกับการที่ต้องถูกล้อเล่นกับความรู้สึก
มันสายไปแล้วที่จะมานั่งเดาสุ่ม
มันสายไปแล้วที่จะพักผ่อน
ฉันต้องเชี่อมั่นในตัวเอง……………….หลับตาลงและก้าวต่อไป
: ถึงเวลาแล้วที่ฉันจะต้องต้านแรงโน้มถ่วง……………………..มันถึงเวลาแล้วที่ต้องลองทำ
ฉันกำลังจะฝืนกฏเกณฑ์ต่างๆ………………….และนาย ยูโตะคุง นายรั้งฉันไว้ไม่ได้หรอก
: นี้เธอยังคงไม่เขาใจสินะถึงพลังที่ซ่อนอยู่ในตัวของเธอ
: พอกันที่ที่ต้องถูกคนอื่นทำเหมือนหุ่นเชิด
ต้องยอมรับในสิ่งที่เขาอยากให้เราเป็น
: ฉันอาจจะเปลี่ยนแปลมันได้………….ใช่สิฉันทำได้
ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้
: ฉันอยู่ในความหวาดกลัวมานานมากแล้ว
ฉันกลัว…………..กลัวว่าจะเสียนายไป…………ยูโตะคุง
: แต่ถ้านั่นมันคือความรักจริงๆแล้วละก็…………………….จะอยู่แบบนี้ต่อไปก็คงไม่ดีแน่
: ฉันต้องฝืนมันดู
จูบลาฉันสิ…………………………..ฉันจะสองเดินออกจากเส้นทางที่นายขีดไว้ให้ฉันเดิน
และนาย………………………ก็ไม่สามารถรั้นฉันไว้ได้……………….ยูโตะคุง
“อยู่ที่นี่นั่นเอง รู้ไหมผมหาจะทั่วเลย”
เสียงนุ้มคุ้นหูของชายคนหนึ่งดังมาจาด้านหลัง ทำให้ลิโนะและอีกสองสาวต้องหันไปมอง
ตัดสินใจ...................เพื่อนใหม่.........................ความช่วยเหลือ
羽島 花- จำนวนข้อความ : 1445
Join date : 27/07/2010
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
>< เย้ๆ มาเป็นกำลังใจให้พี่ฟ็อกซ์
รู้สึกผิดที่ตัวเองอู้ T^T (แล้วทำไมไม่แต่งฟ่ะ)
*วาดนิ้ววงกลมบนพื้น* คือว่า พรุ่งนี้ต้องไปค่ายเป็นเวลา 3 วัน
แล้วก็ กะว่าจะตั้งใจอ่านหนังสือสักยกเพื่อสอบเข้าโรงเรียนอื่น เพราะไม่อยากอยู่โรงเรียนเดิมแล้วนะค่ะ ><;;;;
ขอโทษทีนะค่ะ T^T ใกล้จะสอบเข้าไปทุกที ความรู้ยังไม่แน่นเลย
แต่จะตามอ่านต่อไปค่ะ ^^ สักพักจะมาแต่งต่อนะค่ะ ><b
ขอโทษจริงๆนะค่ะ orz.....
*วิ่งหนีออกนอกกระทู้*
รู้สึกผิดที่ตัวเองอู้ T^T (แล้วทำไมไม่แต่งฟ่ะ)
*วาดนิ้ววงกลมบนพื้น* คือว่า พรุ่งนี้ต้องไปค่ายเป็นเวลา 3 วัน
แล้วก็ กะว่าจะตั้งใจอ่านหนังสือสักยกเพื่อสอบเข้าโรงเรียนอื่น เพราะไม่อยากอยู่โรงเรียนเดิมแล้วนะค่ะ ><;;;;
ขอโทษทีนะค่ะ T^T ใกล้จะสอบเข้าไปทุกที ความรู้ยังไม่แน่นเลย
แต่จะตามอ่านต่อไปค่ะ ^^ สักพักจะมาแต่งต่อนะค่ะ ><b
ขอโทษจริงๆนะค่ะ orz.....
*วิ่งหนีออกนอกกระทู้*
lovlyprao- จำนวนข้อความ : 278
Join date : 03/10/2010
Age : 28
ที่อยู่ : ในอ้อมกอดของฟุบุกิ~ >_<
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
พี่ฟ็อกซ์แปลเพลงเก่งง่ะ อยากแปลให้ได้อย่างนี้มั่งจัง
ต่อนะ
พรุ่งนี้ได้แข่งบอลใหม่(กับห้องเดิม) เฮ... ต้องเอาชนะให้ได้อย่างที่ซ้อมไว้
ปล.เอาใจช่วยพี่พราวด้วย me เองก็ใกล้สอบเช่นกัน 55 (เรียนไม่กี่สิบวันก็สอบแล้ว เวลาที่เหลือกิจกรรมล้วนๆ)
ต่อนะ
- Spoiler:
- แปะ
“เหนื่อยแล้วเหรอ”
ฉันพูดด้วยน้ำเสียงปกติแล้วเอามือรองน้ำฝนเพื่อดูว่าใกล้หยุดหรือยัง
ซุนจิ : “แก...”
แจ๊ส : “นายเรียกฉันอย่างงี้มาสิบกว่าครั้งแล้วนะ”
ซุนจิ : “ฮึ!” (ลุกขึ้นยืนทั้งๆ ที่ตอนนี้แทบจะไม่มีแรงเลย) “ทำเป็นมาเปลี่ยนเรื่อง”
แจ๊ส : (พูดพร้อมกับหันหน้าไปทางอื่น) “ฉันแค่พูดลอยๆ”
ซุนจิ : (ตะโกนออกไปอย่างดัง) “หุบปากกก!!!” (ง้างลูกธนูเตรียมจะยิงต่อ) “แกจะอึดไปได้ซักเท่าไหร่กัน” (ยิงธนูแบบไม่ยั้งต่อ)
ไม่น่าเชื่อว่าเด็กคนนี้ที่ยิงธนูใส่ฉันตั้งแต่หลายนาทีที่แล้วยังขุดเอาพลังขึ้นมาเตรียมจะฆ่าฉันอีกรอบได้มากขนาดนี้ ฉันกระโดดหลบลูกธนูไปเรื่อยๆ แต่แล้วก็ดันพลาดท่าลื่นโคลนบนพื้นซะงั้น
ซุนจิ : “เสร็จฉันล่ะ” (เล็งแล้วยิงด้วยความเร็วสูง)
แจ๊ส : “อั่ก!” (โดนลูกธนูปักที่ต้นแขนข้างขวาก่อนจะล้มลงบนพื้นเฉียดลูกธนูอีกหลายสิบลูก) “โดนจนได้” (บ่นกับตัวเองเบาๆ แล้วดึงเอาลูกธนูที่ปักแขนตัวเองออก)
ซุนจิ : “อย่าหวังว่าจะเอาออกง่ายๆ นะ!” (ยิงลูกธนูใส่คนที่นอนอยู่บนพื้นต่อ)
ไอ้นี่มันจะไม่ให้ฉันได้ตั้งตัวด้วยแฮะ
ฉันเลิกสนใจแขนตัวเองที่โดนธนูปักอยู่แล้วก็ค่อยๆ ม้วนตัวหลบลูกธนูต่อไป
แปะๆๆ
เหมือนได้ยินเสียงเท้ากระทบน้ำ แต่ตอนนี้มันเกินกว่าจะสนใจสิ่งรอบตัว เพราะฉันกำลังจะโดนความบ้าพลังของเด็ก ป.ปลาย คนเดียวฆ่าอยู่น่ะสิ
ซุนจิ : (พูดอย่างได้ใจ) “555 หนีหัวซุกหัวซุนเลยล่ะสิ -_,-” (ยิ้มราวกับว่าตัวเองครอบครองโลกนี้ทั้งหมด)
แจ๊ส : (หยุดกลิ้งตัวแล้วพยายามจะลุกขึ้นยืน) “อย่ายิ้มเลย...ทุเรศ”
ซุนจิ : “ฉันบอกให้แกเงียบ!” (ยิงลูกธนูต่อด้วยความเร็วที่มากกว่าเดิม)
แจ๊ส : (โดนลูกธนูปักที่ขาทั้งสองข้าง) “โอ้ย...” (ทรุดตัวลงและพยายามจะดึงลูกธนูออก) ‘ไม่ไหวแน่....ถ้าไม่เอามันออก แต่...ทำไมมันแข็งกว่าลูกธนูทั่วๆ ไปเล่า TOT’
ซุนจิ : (หยุดยิงธนูไปซักพัก) “อย่าพยายามเลย”
โธ่ ลูกธนูยี่ห้อไหนมันจะไปดึงยากขนาดนี้เนี่ย ยังกะเหล็กปัก
สุดท้ายฉันก็ดึงลูกธนูที่แสนจะติดหนึบอย่างกาวตราเบียร์(ช้าง)ที่ขาขวาออกได้ แล้วก็เกิดฟ้าแลบ ทำให้ฉันได้เห็นว่ามันคือลูกธนูแบบไหน...
...สะ...สะ...สนิมทั้งนั้น นี่ฉันจะชะตาขาดเพราะโรคบาดทะยักไม่ได้นะ
ซุนจิ : “โห...ถึกสมชื่อที่พวกพี่ๆ บอกมาเลยแฮะ สนิมเขรอะขนาดนั้นยังอุตส่าห์ดึงออกมาได้”
แจ๊ส : (พยายามจะดึงลูกธนูที่ขาอีกข้างออก) “...” (แสร้งเย็นชาใส่ด้วยอาการแน่นิ่งไม่ไหวติง)
ซุนจิ : (เริ่มฉุนกับสิ่งที่ไม่ได้ดั่งใจ) “เลิกทำท่าแบบนั้นใส่ฉันได้แล้ว” (ง้างลูกธนูยาวกว่าเดิม)
แจ๊ส : (ดึงลูกธนูออกจากขาแล้วเบี่ยงตัวหลบก่อนจะโดนอีกหลายๆ ลูกที่ตามมา) “ฉันเป็นของฉันอย่างงี้อยู่แล้ว ไม่ได้แกล้งอะไรนายทั้งนั้น”
ฉันเริ่มรู้สึกแปลกๆ เข้าที่ในหัวอีกแล้วแฮะ มันเหมือนว่า...อยากฆ่าให้ตายยังไงอย่างงั้น
แจ๊ส : (ลุกขึ้นยืนด้วยท่าทางขรึมไปด้วยอารมณ์มืดๆ)
ซุนจิ : “ทะ...ทำไมทำหน้าตาอย่างงั้นล่ะ” (เริ่มไม่มั่นใจในสิ่งที่ตัวเองเห็น)
แจ๊ส : (พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำยิ่งกว่าเดิม) “กลัวเหรอ...”
ซุนจิ : “ปะ...เปล่า ใครว่าฉันกลัว” (ง้างธนูขึ้นเตรียมอีกรอบ)
แจ๊ส : “หึ” (กระตุกยิ้มเร็วๆ) ‘…จุดอ่อนของแก...ฉันเห็นแล้ว’ “ฆ่าฉันให้ได้สิ”
ซุนจิ : “ไม่ต้องท้าฉัน แกก็ต้องตายอยู่แล้ว”
ตามที่คิดเลย ซุนจิเริ่มยิงรัวมาที่ฉันมากกว่าเดิม แล้วด้วยความที่ฉันรู้สึกคล้ายๆ อยากจะอัดคน ทำให้ฉันเหมือนมีพลังเพิ่มขึ้นอีกนิดด้วย
ฉันวิ่งหลบไปคว้าขอนไม้ขนาดพอดีมือที่เพิ่งเหลือบเห็นมาบังและปัดลูกธนูที่พุ่งเหมือนผึ้งกำลังรุมต่อยคน ฉันปัดไปด้วยวิ่งเข้าไปหาด้วยจนถึงระยะที่คิดว่าใกล้พอแล้วก็เปลี่ยนจากปัดเป็นยันคันธนูไม่ให้ซุนจิยิงได้ ซุนจิมองฉันด้วยอาการตกใจเล็กน้อยแล้วผลักฉันออกไป
แต่เสียใจ รองเท้าฉันมันฝังดินไปประมาณเซนกว่าๆ แล้ว ฉันเลยผลักกลับบ้างโดยงัดคันธนูขึ้นตามด้วยยกเท้าเตะกะจะเตะท้องมัน...
“เกิดอะไรขึ้นเนี่ย”
เสียงนั่นทำให้ฉันหยุดกึกทันที หันไปก็เจออากิ ฮารุนะ คิโด และก็พวกนักเตะอีกสองคนที่ฉันเห็นหน้าไม่ชัดยืนทำหน้ากึ่งงงกึ่งตกใจอยู่
แจ๊ส : ‘นี่มันใช่เวลารึ’ (ตะโกนบอก) “หลบไป!......” (เห็นว่าไม่มีใครขยับเขยื้อนจึงวิ่งไปหวังจะลากไปหลบ)
ซุนจิ : (ฉวยโอกาสยิงลูกธนูรัวๆ ใส่แจ๊ส)
แจ๊ส : ‘หน็อย...’ (รู้สึกตัวทันเลยหันกลับมาปัดลูกธนู) “หลบไป...ถ้าไม่อยากตาย” (หันสายตาไปหาคนที่อยู่ข้างหลังตัวเอง)
อากิ : “อะ...อื้ม เข้าใจแล้ว” (หันไปบอกพวกที่ตามตัวเองมาพร้อมกับพากันวิ่งหนีไปที่ตึกด้านหลัง)
แจ๊ส : ‘มาทำไม สมาธิกำลังได้เลย...’ (หันกลับไปหาซุนจิ) ‘คงต้องรวบรวมพลังใหม่ แต่ทำไมลูกธนูมันถึงไม่หมดซักทีเนี่ย’ (พยายามตั้งสติอีกครั้ง)
ซุนจิ : (เห็นว่าลูกธนูที่อยู่ในกระบอกด้านหลังตัวเองใกล้หมด) “ชิ!” (หยุดยิง)
แจ๊ส : ‘อ๊ะ หยุดแล้ว’ (แหงนหน้ามองท้องฟ้า) ‘ฝนก็ใกล้หยุดแล้วเหมือนกัน’ (หันกลับไปหาเด็กชายที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากตัวเอง) ‘...ปิดฉากเลยละกัน’ (พุ่งไปหาเด็กที่ยืนหอบนิดๆ อยู่)
ซุนจิ : (ตกใจกับการเคลื่อนไหวและหลบทัน)
แจ๊ส : (หันตัวกลับด้วยความรวดเร็วและผาดไม้ลงกลางกระหม่อม)
ซุนจิค่อยๆ หมดสติลง ฉันหันซ้ายหันขวาไม่เห็นใครเลยโยนร่างของซุนจิไปแถวๆ ในป่าเพื่อปกปิดซะ แล้วก็เดินกลับไปที่ตึก ...เหมือนจะลืมอะไรบางอย่างนะ...
อากิ : “บลูจัง”
จำได้แล้ว...
แจ๊ส : (หันไปตามเสียงเรียก) “หืม”
แต่รู้สึกหวั่นๆ แฮะ
คิโด : “คนเมื่อกี้ใครเหรอ”
แจ๊ส : (พยายามจะเปลี่ยนเรื่อง) “ช่างเรื่องนั้นเถอะ” (ทำท่าจะเดินไป)
อากิ : “ช่างไม่ได้นะ ดูสภาพตัวเธอเองก่อนสิ”
แจ๊ส : (พูดเนือยๆ) “อะไรอีกล่ะ” (มองดูสภาพร่างกายตัวเอง) “อ้อ นี่เอง” (ดึงธนูที่ปักแขนตัวเองออก)
อากิ : (โผเข้าหา) “ดึงแบบนั้นไม่ได้นะ มานี่เลย” (ลากแจ๊สเข้าไปในตึก)
อีกแล้ว...
แล้วฉันกำแผลให้และก็ต้องพยายามเล่าไม่ให้พวกที่เห็นเหตุการณ์เข้าใจผิดและรู้มากไปกว่านี้ว่าฉันเคยมีเรื่องอะไรกับใครไว้บ้าง
แล้วตอนนี้ฉันก็ได้อยู่คนเดียวซักที ฝนก็หยุดตกฉันเลยออกมาเดินกินลมซักหน่อย เมื่อกี้ที่โดนลูกธนูหัวเขรอะด้วยสนิมเข้าไปสามดอกฉันยังไม่ค่อยอยากคิดมากเท่าไหร่ แต่ยิ่งไม่อยากมันก็ยิ่งทำให้ต้องคิดน่ะสิ แต่ดีนะที่รู้สึกมีพลังเพิ่มขึ้น แต่มันก็น่าสงสัยนะว่าทำไมถึงเพิ่มขึ้นได้ หรือว่าจะเป็นธาตุแท้ของตัวฉันเอง...
พรุ่งนี้ได้แข่งบอลใหม่(กับห้องเดิม) เฮ... ต้องเอาชนะให้ได้อย่างที่ซ้อมไว้
ปล.เอาใจช่วยพี่พราวด้วย me เองก็ใกล้สอบเช่นกัน 55 (เรียนไม่กี่สิบวันก็สอบแล้ว เวลาที่เหลือกิจกรรมล้วนๆ)
jass-blue2020- จำนวนข้อความ : 192
Join date : 29/10/2010
Age : 26
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
\ค่อยๆหัดไปจ๊ะน้อง พี่ก็ค่อยๆฝึกไปเหมือนกัน แปลเพลงง่านกว่าแปลข่าหรือตำราเรียนเยอะเพราะมันมี โพเอนทิก ไล้เส้นอยู่ ไม่ต้องแปลตรงตัวก็ได้ แค่แปลตามอารมณ์เพลงก็พอ
羽島 花- จำนวนข้อความ : 1445
Join date : 27/07/2010
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
ค่า จะจำเอาไว้ คงต้องลองเอาเพลงมาลงแปลในพล็อตมั่งละ 55飯野 幸代 พิมพ์ว่า:\ค่อยๆหัดไปจ๊ะน้อง พี่ก็ค่อยๆฝึกไปเหมือนกัน แปลเพลงง่านกว่าแปลข่าหรือตำราเรียนเยอะเพราะมันมี โพเอนทิก ไล้เส้นอยู่ ไม่ต้องแปลตรงตัวก็ได้ แค่แปลตามอารมณ์เพลงก็พอ
(เคยแต่ปรินท์บางเพลงมาเขียนแปลเอง ข้ามบรรทัดบ้าง ข้ามท่อนก็มี)
jass-blue2020- จำนวนข้อความ : 192
Join date : 29/10/2010
Age : 26
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
ย่องๆๆๆๆ
คนสำคัญ...........................คำถามที่เหมือนเดิม............................คำตอบที่ไม่เปลี่ยนแปลง
ปล.วันนี้มาสั้นอีกตามเคย กับเพลงเศร้าๆอารมณ์มันให้ แย่ๆๆๆๆ แต่งงานแย่ถั่วงอกมาก*วิ่งหนี*
- Spoiler:
- ชายหนุ่มเจ้าของเสียงที่เรียกลิโนะใช้มือแกร่งคว้าข้อมืออันบอบบางของเธอเอาไว้
ลิโนะ : แล้วไง นายตามหาฉันทำไม!!!
คิจัง : กลับไปกับผมนะครับ..............
ลิโนะ : กลับไป........................กลับไปเป็นตัวตลกให้นาบล้อเล่นกับความรู้สึกอีกเหรอไง
ลิโนะ : (ผวารั้งตัวลิโนะเข้ามากอด) ไม่นะครับอย่าไปไหน!!!ผมไม่ให้คุณไป!!!
If I got on my knees and I pleaded with you,
Not to go but to stay in my arms,
Would you walk out the door,
Like you did once before?
This time,
Be different,
Please stay,
don't go.
ถ้าผมคุกเข่าลงต่อหน้าคุณ...................พร่ำพูดวิงวอนกับคุณ
เพียงคุณอย่าจากไป.............ได้ไหม...............โปรดเถอะ.................โปรดอยู่ในอ้อมกอดของผม
คุณจะเดินไปจากผม......................ทิ้งผมไว้คนเดียว
ครั้งนี้.....................มันจะต่างออกไป
โปรดเถอะ..................อยู่กับผม..........................ข้างๆผม
โปรดเถอะ..................อย่าไปจากผม
If I call out your name like a prayer,
Would you leave me alone with my tears?
Knowing I need you so,
Would you still turn and go?
This time,
Be different,
Please stay
don't go
Please stay
ถ้าเพียงผมพร่ำเรียกชื่อคุณซ้ำๆ
คุณจะทิ้งให้ผมอยู่กับน้ำตา.............ตามลำพังหรือ
ฮานะจัง.............คุณรู้ไหมว่าผมต้องการคุณ..............คุณคนเดียวเท่านั้น
คุณจะเดินหันหลังให้กับผมหรือเปล่า
เพียงแต่ครั้งนี้....................
มันจะต่างออกไป
อยู่กับผมนะ
อย่าจากผมไป...............
อยู่กับผมได้ไหม............ฮานะจัง
I loved you before I even knew your name,
And I wanted to give you my heart,
But then you came back after leaving me one time,
I knew that the heartache would start
ฮานะจัง..............คุณรู้ไหม...........................ผมหลงรักคุณทั้งๆที่ผมยังไม่รู้จักชื่อของคุณด้วยซ้ำ
แล้วผมอยากจะให้คุณดูแลหัวใจดวงนี้ของผม
แต่คุณก็กลับมา.......................กลับมาหลังจากที่คุณเดินหันหลังให้กับผม
ผมรู้ตัวดีว่าผมต้องเจ็บปวด..............เพราะคุณ
If I called out your name like a song,
That was written for you,
You alone
Would you still hurt my pride?
Oh hey, how I cried
This time,
Be different,
Please stay
Please stay, don't go
Please stay, don't go
Please stay.
ถ้าผมเรียกชื่อคุณในท่วงทำนองของเสียงเพลง
ที่ผมตั้งใจเขียนมันขึ้นมาเพื่อคุณ..............เท่านั้น
เมื่อคุณอยู่คนเดียว
คุณจะทำให้ผมหวาดกลัวหรือเปล่า
ผมจะร้องไห้ได้อย่างไร.................
แต่ครั้งนี้มันจะไม่เหมือนเดิม
โปรดอยู่กับผม............................อย่าหันหลังให้ผม
อยู่กับผมนะ..............อย่าหนีผมไป
อยู่กับผมเถอะ....................
ลิโนะ : (น้ำตาไหลอาบแก้ม) ขอโทษนะยูโตะคุง...........................ฉันไม่ได้(ส่ายหัวพร้อมกับหันหน้ามาเผชิญหน้ากับชายหนุ่ม)ฉันไม่ได้.....................(ซบหน้ากับหน้าอกกว้างของชายหนุ่ม)
คิจัง : อย่าไปไหนนะ...................อยู่กับผมนะ ฮานะจัง
ลิโนะ : (เสียงอู้อี้) ฉัน...............จะอยู่กับนาย...............อย่าทำให้ฉันเจ็บอีกนะ
คิจัง : ผมไม่ทำ................ผมไม่ทำอย่างนั้นอีกแล้วครับ.........ผมไมทำอย่างนั้นอีกแล้ว
สองสาวที่ยืนมองภาพนั้นอยู่ก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุขและเอียงศีรษะมาซบกัน
ไอ : สุดท้ายก็เข้าใจก็เข้าใจกันได้ซักทีนะ
อาซึสะ : อืมมมม.........ถึงจะง้องแง้งกันอยู่บ่อยๆแต่ก็จูนกันได้ตลอด
ชายหนุ่มในผ้าคลุมแดงกระชับกอดหญิงสาวในอ้อมกอดแน่นราวกันว่าเขาไม่ต้องการให้เธอไปไหนไกลจากสายตาของเขาอีก
คิจัง : ฮานะจังต่อไปนี้อยู่ข้างๆผมนะ
ลิโนะ : (พยักหน้าถี่ๆในอ้อมกอดของคิจัง) ฉันไม่ไปไหน..............ฉันไม่ไปไหนทั้งนั้นอย่าไล่ฉันไปเลยนะ
คิจัง: ผมไม่ไล่คุณไปไหนหรอก.........ผมไม่ไล่คุณไปไหน!!! เพราะคุณ........................
ลิโนะ : ฉัน......................อะไรเหรอ
คิจัง : เป็นคนสำคัญของผมนี่ครับ...............
ลิโนะ : คนสำคัญ..............ฉันนี่นะ
คิจัง :ครับ................คุณคือคนสำคัญของผม....................แล้วคุณล่ะเห็นผมเป็นคนสำคัญบ้างหรือเปล่า
ลิโนะ : ถ้าหากไม่ใช่นาย......................ฉันจะทำทุกอย่างไปทำไม.............จะยอมทุ่มเทไปเพื่อใคร
คนสำคัญ...........................คำถามที่เหมือนเดิม............................คำตอบที่ไม่เปลี่ยนแปลง
ปล.วันนี้มาสั้นอีกตามเคย กับเพลงเศร้าๆอารมณ์มันให้ แย่ๆๆๆๆ แต่งงานแย่ถั่วงอกมาก*วิ่งหนี*
羽島 花- จำนวนข้อความ : 1445
Join date : 27/07/2010
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
ว้าวสนุกจังเลย ขอบคุณค่า จะรออ่านต่อมีบทเยอะๆนะคะ
kagura ai- จำนวนข้อความ : 15
Join date : 29/01/2011
Age : 26
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
อาซึสะ:กาเซล!!!!!!!!ไอ้ชั่ว!!!!!!!นายทำอารายยยยยคิดจะฆ่าคิโดกับคุณฮานะเรอะ (กำลังเตรียมท่ากระโดดถีบยอดหน้ากาเซล)
กาเซล:เดี๋ยวววววววว!!!!!!!!ชั้นทำอะไรบอกก่อนเซ่
อาซึสะ:หนวกหู!!!!!!! ผัวะ!ผลัก! ตายซ้าๆๆๆๆๆๆๆๆ
กาเซล: อ่อกๆๆๆๆ (โดนอัดจนน่วมไปแล้ว บีบคอ กระทืบ แตะ ตบ ต่อยหน้าหงาย)
อาซึสะ:ไอ้ชั่ว ไอ้เลว บังอาจมาก!!
กาเซล:ชั้นไม่เกี่ยวนะ ทำแบบนี้หมายความว่าไงเนี่ย
อาซึสะ:อยู่กับนายแล้วเจอแต่เรื่องอัปรีย์ ดวงซวย ดวงกุดอีกต่างหาก
กาเซล:แล้วมันเกี่ยวไหม๊
อาซึสะ:เกี่ยวเซ่!!!ชั้นไม่ทำร้ายนายหรอกแต่จะฆ่าให้ตายเลย ย้ากกกกกก!!!!!
กาเซล:เดี๋ยวววววว หยุดก๊อนนนนน!!!!!!(ไม่ทันแล้วเกิดสงครามนองเลือดขึ้นทันทีที่อาซึสะกระโดดไปกระทืบแหลก)
ปล.การล้างแค้นมันสะใจจริงๆค่ะคุณฮานะ(โหดไปไหม๊เนี่ย)ว่าแต่ไอจังเค้าผมสีชมพูค่ะ ไม่ใช่สีแดงนะคะ
กาเซล:เดี๋ยวววววววว!!!!!!!!ชั้นทำอะไรบอกก่อนเซ่
อาซึสะ:หนวกหู!!!!!!! ผัวะ!ผลัก! ตายซ้าๆๆๆๆๆๆๆๆ
กาเซล: อ่อกๆๆๆๆ (โดนอัดจนน่วมไปแล้ว บีบคอ กระทืบ แตะ ตบ ต่อยหน้าหงาย)
อาซึสะ:ไอ้ชั่ว ไอ้เลว บังอาจมาก!!
กาเซล:ชั้นไม่เกี่ยวนะ ทำแบบนี้หมายความว่าไงเนี่ย
อาซึสะ:อยู่กับนายแล้วเจอแต่เรื่องอัปรีย์ ดวงซวย ดวงกุดอีกต่างหาก
กาเซล:แล้วมันเกี่ยวไหม๊
อาซึสะ:เกี่ยวเซ่!!!ชั้นไม่ทำร้ายนายหรอกแต่จะฆ่าให้ตายเลย ย้ากกกกกก!!!!!
กาเซล:เดี๋ยวววววว หยุดก๊อนนนนน!!!!!!(ไม่ทันแล้วเกิดสงครามนองเลือดขึ้นทันทีที่อาซึสะกระโดดไปกระทืบแหลก)
ปล.การล้างแค้นมันสะใจจริงๆค่ะคุณฮานะ(โหดไปไหม๊เนี่ย)ว่าแต่ไอจังเค้าผมสีชมพูค่ะ ไม่ใช่สีแดงนะคะ
shiotari atsusa- จำนวนข้อความ : 43
Join date : 11/11/2010
Age : 26
ที่อยู่ : อยู่กับกาเซล
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
เอ่อ.........โหดจังเลยค่ะ ลดดีกรีความโหดหน่อก็ดี ฮานะจังกลัวแล้วววว
ปล.ขอโมษคุณไอจังด้วยนะค้า
ปล.ขอโมษคุณไอจังด้วยนะค้า
羽島 花- จำนวนข้อความ : 1445
Join date : 27/07/2010
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
รมณ์เสียหมดเลยค่ะ ไปเต้นเพลงHuH แก้เครียดกับไอดีกว่า
ปล.รู้จักไหม๊คะเพลงเกาหลีของ4minuteท่าเต้ามันส์มาก ในyoutubeมีค่ะ
ปล.รู้จักไหม๊คะเพลงเกาหลีของ4minuteท่าเต้ามันส์มาก ในyoutubeมีค่ะ
shiotari atsusa- จำนวนข้อความ : 43
Join date : 11/11/2010
Age : 26
ที่อยู่ : อยู่กับกาเซล
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
เค้าชอบ โลลี่ป๊อป ของ 2ne1อ่ะที่ร้องกะBigbangอ่ะ ตลกหน้าแดซองมาก เห็นหน้าแล้วต้องหัวเราะทุกครั้งเลย ไม่ต้องพูดอะไรแค่เห็นหน้าก็ขำแล้วshiotari atsusa พิมพ์ว่า:รมณ์เสียหมดเลยค่ะ ไปเต้นเพลงHuH แก้เครียดกับไอดีกว่า
ปล.รู้จักไหม๊คะเพลงเกาหลีของ4minuteท่าเต้ามันส์มาก ในyoutubeมีค่ะ
羽島 花- จำนวนข้อความ : 1445
Join date : 27/07/2010
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
เรื่องเต้นกับร้องเพลงต้องเป็นไอจังค่ะ เค้าปรมาจารย์ เต้นแบบเพี้ยนๆยังไม่อาย สมเป็นไอดอลตัวจริงค่ะ
shiotari atsusa- จำนวนข้อความ : 43
Join date : 11/11/2010
Age : 26
ที่อยู่ : อยู่กับกาเซล
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
ไอดอลเค้าฝึกให้กล้าแสดงออก ไม่ใช่ฝึกให้หน้าด้านย่ะ
แก้ไขล่าสุดโดย kagura ai เมื่อ Thu Feb 10, 2011 5:34 pm, ทั้งหมด 1 ครั้ง
kagura ai- จำนวนข้อความ : 15
Join date : 29/01/2011
Age : 26
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
ขออภัยหายสาบสูญไปนาน
งานมันเยอะจนไม่มีเวลาปั่นเลย(โว้ยยยย)
มาดูอีกทีกระทู้นี้มันหน้าที่60กว่าแล้วเรอะ=[]=
ปั่นกันเร็วขิงๆเลย นับถือๆๆๆ
งานมันเยอะจนไม่มีเวลาปั่นเลย(โว้ยยยย)
มาดูอีกทีกระทู้นี้มันหน้าที่60กว่าแล้วเรอะ=[]=
ปั่นกันเร็วขิงๆเลย นับถือๆๆๆ
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
ต่อๆๆ ช่วงนี้คิดเนื้อเรื่องไม่ค่อยจะออก ยมๆไปค่อนข้างเยอะ
- Spoiler:
- ’ไปเล่นโรว์เลอร์เบลดแถวนี้ดีกว่า’
ฉันตัดสินใจและเดินไปเอารองเท้าที่รถตู้อินาสึมะคาราวาน เพราะรู้สึกอยากจะทำอะไรซักอย่างแก้เซ็งแต่ก็ไม่รู้จะทำอะไรดี แต่ระหว่างที่กำลังเดินออกจากรถดันเจอกับโค้ชฮิโตมิโกะซะงั้นอ่ะ
โค้ชฮิโตมิโกะ : “จะไปไหนเหรอ”
แจ๊ส : “คิดว่าจะไปเดินเล่นนิดหน่อยน่ะค่ะ” (โค้งนิดหน่อย) “ขอตัวนะคะ” (เดินเบี่ยงออกมา)
โค้ชฮิโตมิโกะ : “เดี๋ยว!”
แจ๊ส : “คะ” (หยุดและหันหน้ากลับไปแบบอัตโนมัต)
โค้ชฮิโตมิโกะ : “อย่ากลับช้าเกินไปล่ะ”
แจ๊ส : “ค่ะ” (หมุนตัวกลับพร้อมกับเดินออกไป)
ฟูว์ นึกว่าจะไม่รอดซะแล้ว
คิดๆ ไป ช่วงนี้ทุกคนดูไม่ค่อยร่าเริงเหมือนอย่างเดิมเลย แต่ผู้จัดการอย่างฉันกลับไม่รู้สึกอะไรเลย เหมือนกับว่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่มีหัวใจ ซังกะตายไปวันๆ นี่ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย...อยู่ดีๆ ก็กลับว่าตัวเองซะอย่างงั้น
ฉันเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงวอร์มไปด้วยระหว่างที่เล่นโรว์เลอร์เบลดอยู่ด้วยอารมณ์ที่ชักจะไม่เข้าใจตัวเองมากขึ้นแล้ว เอ๊ะ รู้สึกว่ามีอะไรอยู่ในกระเป๋าเลยหยิบมันออกมาดู เมาท์ออร์แกนหนิ จำได้ว่าไม่ได้เอามาด้วยนี่นา หรือว่า บลูจะแอบเอามาใส่ไว้
น่าจะใช่นะ แต่ช่างเถอะ ตอนนี้ฉันอยากจะรู้อารมณ์ตัวเองแล้ว ว่ามนเป็นอะไรกันแน่เลยสไลด์โรว์เลอร์เบลดลงข้างใต้สะพานใหญ่ใกล้ๆ แล้วก็เริ่มเป่า
แรกๆ มันก็เหมือนว่าจะบอกได้นะ แต่หลังๆ ฉันรู้สึกว่ามันไม่ใช่ คงจะจริงนะ...ที่ฉันอาจจะเป็นคนไร้หัวใจจริงๆ ก็ได้
แจ๊ส : (แหงนหน้ามองท้องฟ้า) ‘...แต่มันจะเป็นไปได้ไงล่ะ อย่างน้อยๆ ก็น่าจะรู้สึกบ้างสิ ไม่ใช่เอาแต่ทำตามสมองสั่ง...’ (ถอนหายใจนิดๆ ก่อนจะก้มหน้ามองพื้น) ‘...อะไรๆ ก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้น อาจจะต้องทำใจซักหน่อยว่าเราเป็นจริงๆ แต่มันไมมีหัวใจให้ทำน่ะสิ!’ (สะบัดหัวตัวเองอย่างแรงแต่กลับเสียหลักล้มลงน้ำ) ‘แต่ถ้าทำไม่ได้จริงๆ...ก็ช่างมันเถอะ’ (ลุกขึ้นยืนพร้อมกับสลัดเมาท์ออร์แกนแล้วเก็บเข้ากระเป๋าอย่างเดิม)
อยากรู้จัง...ฉันเคยทะเลาะกับตัวเองแบบนี้มาก่อนรึเปล่า
----------------------------------------------------------
หลังจากผ่านไปสามชั่วโมงฉันก็กลับมาที่โรงเรียนยูคาโตะ ที่กลับมาเร็วเพราะว่าไม่อยากอยู่ข้างนอกนานอีกแหละ ไม่รู้เหมือนกันว่าช่วงนี้เป็นอะไรแปลกๆ ตลอดเลย
ผ่านพ้นเมื่อวานไป วันนี้ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงนอกจากพวกนักเตะชักจะเริ่มซ้อมกันไม่ค่อยดีแล้ว คงเป็นเพราะว่าคาเซะมารุออกไปกับเอนโดที่ยังคงเอาแต่อยู่ข้างบนดาดฟ้านั่นแหละนะ แต่ฉันก็พยายามซ้อมให้ สุดท้ายก็แทบจะไม่ได้ฝึกอะไรเลย
ฉันเองก็รู้สึกเหมือนอยากจะคุยกับเอนโดให้รู้เรื่อง เลยปีนตึกขึ้นไปหาตอนเย็นที่ไม่มีใครอยู่แถวนั้นแล้ว(ไม่รู้ทำไมอยากปีน...วิ่งขึ้นบันไดจะง่ายกว่าเยอะเลย)
แจ๊ส : (เรียกชื่อเบาๆ) “...เอนโด...”
ถึงจะเรียก แต่เขาก็ไม่มีแม้แต่จะขยับตัวซักนิดเลย
แจ๊ส : (ปีนขึ้นเกาะเหล็ก) “ทำไมนายไม่บ้าฟุตบอลเหมือนอย่างเก่าล่ะ........ฉันจำได้นะวันที่ฉันซ้อมบอลกับนายน่ะ นายยังดูร่าเริงกว่านี้นี่.......นายเก่งขึ้นทุกๆ ครั้งที่ซ้อมไม่ว่าจะกับใครก็ตาม........แล้วนายก็จะอยู่ซ้อมต่อไปเรื่อยๆ จนดึกมากๆ เลย” (เห็นว่าคนที่อยู่ตรงหน้าตัวเองไม่มีการตอบสนองเลยเริ่มถอดใจ) “ฉันก็...ไม่มีอะไรจะพูดแล้วล่ะ ขอตัวนะ” (กระโดดดิ่งลงข้างล่างทันที)
‘นี่ฉันพูดได้แค่นี้เองเหรอ’
ฉันถามตัวเอง เหมือนกับว่าอยากทำแต่ไม่รู้หนทางเลยว่าจะไปทางไหน จะไปยังไง จะไปเมื่อไหร่
……พอเถอะ แบบนี้ ขอกลับไปเย็นชาเหมือนเดิมดีกว่า......
jass-blue2020- จำนวนข้อความ : 192
Join date : 29/10/2010
Age : 26
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
สวัสดีค่า ทุกคน วันวาเลนไทน์ใกล้มาถึงแล้ว ขอให้ทุกๆคนสมหวังในความรักกันนะคะ ปีนี้จะได้ดอกกุหลาบจากใครบ้างเนี่ย(คงไม่มีแน่ แง ToT 555+)และสอบไฟนอลก้อใกล้จะถึงแล้วด้วย อยากบอกทุกคนล่วงหน้าหลังจากวันวาเลนไทน์อาซึสะจะไม่มากระทู้นี่ซักระยะนึง(ToTแย่จัง)เพราะว่าต้องรีบทำงาน+กับอ่านหนังสือเตรียมสอบและมีกำหนดการติวสอบอยู่เต็มเอี้ยดไปหมดเลย แต่พอสอบเสร็จก้อจะได้สบายไปอีก3เดือน โอ้ว้าว ดีจัง ถึงตอนนั้นจะมาเข้าทุกวันเลยค่ะ ยังไงก้อจะพยายามนะคะ ขอบคุณค่ะ
ปล.พยายามเข้านะคะทุกๆคน ปิดเทอมเจอกันใหม่นะคะ คุณฮานะ ชิกะจัง อาซึสะไปก่อนนะ บ๊ายบายค่ะ
ปล.พยายามเข้านะคะทุกๆคน ปิดเทอมเจอกันใหม่นะคะ คุณฮานะ ชิกะจัง อาซึสะไปก่อนนะ บ๊ายบายค่ะ
shiotari atsusa- จำนวนข้อความ : 43
Join date : 11/11/2010
Age : 26
ที่อยู่ : อยู่กับกาเซล
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
ต่อนะ
- Spoiler:
- ชายหนุ่มกระชับกอดหญิงสาวในอ้อมกอดแน่นขึ้น
คิจัง : ผมขอโทษนะครับที่ทำให้คุณเจ็บ.......................ผมไม่ได้ตั้งใจ ผมขอโทษนะ..................ยกโทษให้ผมได้ไหมฮานะจัง
ชายหนุ่มพูดอย่างร้อนรนพลางคลายกอดแล้วเอาหน้าผากของตนเองมาชนกับหน้าผากของหญิงสาวตรงหน้า..................ลิโนะอ้ำอึ้งเธอได้แต่พยักหน้าถี่ๆในขณะที่มีน้ำตาไหลพรากอย่างไม่ขาดสาย
ลิโนะ : นี่นายพูดจริงหรือเปล่า.....................ถ้าฉันกลับไปเหมือนเดิมแล้วนาย...........นายจะทำร้ายความรู้สึกฉันอีกไหม
คิจัง : (กอดฝ่ายหญิงแน่น) ครับผมไม่ทำ!!!ผมไม่ทำแล้วครับ!!!อย่าโกรธผมเลยนะ!!!
คิจังพูดอย่างร้อนรนพลางกระชักอดหญิงสาวให้แน่นขึ้นไปอีก..............ภายใต้อ้อมกอดของชายหนุ่มลิโนะกำมือแน่นไว้ข้างลำตัวเธอไม่ยอมที่จะกอดตอบฝ่ายชายทั้งๆที่สมองของเธอพร่าพูดให้เธอกอดตอบอ้อมแขนจองชายที่อยู่ตรงหน้า
คิจัง : ผมขอโทษครับ ผมจะไม่ทำผิดอีกแล้ว.......ผมจะไม่ทำร้ายจิตใจคุณอีกแล้ว.................ผมสัญญาอย่าไปจากผมเลยนะ
ลิโนะ : นาย.....................จะไม่ทำร้ายจิตใจของฉันอีกหรือเปล่า.............ถ้าฉันกลับไปฉันจะเจ็บอีกไหม............
คิจัง : ฮานะจัง...............จำไว้นะไม่ว่าอนาคตมันจะเป็นยังไงก็ตามผมจะไม่มีวันทำร้ายคุณ...................ไม่มีวัน
ลิโนะ : (เสียงอู้อี้) จริงเหรอ...........นายทำได้จริงๆเหรอ
คิจัง : ครับ....................ผมจะดูแลชีวิตของคุณ.....................ด้วย..................ชีวิตของผมเอง
ลิโนะ : ขอบคุณนะ.......................นาย................................................ไม่ว่ายังไงก็ตามนายก็ยังคงเป็นคสสำคัญของฉัน................ไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงโกรธนายไม่ได้ซักที...................
ไอ : (โพลงขึ้นมา) เพราะความรักไง...................
อาซึสะ : ค่ะ เพราะความรักอภัยได้ทุกอย่าง
หญิงสาวผมเทามองหน้าเพื่อนสาวผมดำที่ยืนอยู่ด้านข้างอย่างสงสัย
ลิโนะ : (เอามือทาบหน้าอก) ความรักเหรอ....................
อาซึสะ : ใช่ค่ะ..............นั่นคือคำตอบว่าทำไมคุณถึงโกรธคุณคิโดไม่ลงยังไงล่ะคะ
ลิโนะ :ฉัน............รักยูโตะคุงงั้นเหรอ........................ฉันรักเขาอย่างนั้นเหรอ
ไอ : อะไรกัน!!!นี่ถึงป่านนี้แล้วเธอยังไม่รู้ใจตัวเองอีกเหรอ
ลิโนะ : (ส่ายหน้า) ไม่รู้หรอก.................ฉันไม่รู้อะไร..............เลย
ไอ : คิโดคุงเขาคิดยังไงกับเธอนี่เธอยังไม่รู้อีกเหรอ.........................ดูอย่างในงานแถลงข่าวสิ ถ้าเขาไม่แคร์เธอ เขาไม่ห่วงเธอแล้วเขาจะบอกว่าเธอเป็นเทรนเนอร์ส่วนตัวของเขาทำไม....................ทีนี้รู้หรือยังล่ะว่าควรจะทำอย่างไรต่อไป
ลิโนะ :ไม่รู้................ไม่รู้สิ......................ฉัน..................................ไม่รู้....................ยูโตะคุง~~~(เงยหน้ามองคิจัง)ฉันควรจะทำยังดี
คิจัง : (กอดลิโนะแน่น) กอดตอบผมสิครับ
ฝ่ายชายพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา............ลิโนะทำตามที่คิจังบอก............เธอค่อยๆยกแขนขึ้นเพื่อโอบกอดชายหนุ่มไว้
คิจัง : อุ่นไหมครับ..........
ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นเมื่อรู้สึกถึงอ้อมกอดของหญิงสาว..............ลิโนะไม่ได้ตอบอะไรเธอเพียงแต่พยักหน้าถี่ๆแทนคำตอบเท่านั้น
คิจัง : (กระซิบ) ได้ยินเสียงหัวใจของผมไหมครับ................มันเต้นพร้อมกับของคุณไหม
ลิโนะ : ไม่รู้สิยูโตะคุง..................อย่าถามอะไรฉันตอนนี้ฉันไม่รู้............
คิจัง : หลับตาลงสิครับ...........แล้วฟังเสียงหัวใจของคุณ
ลิโนะ : เสียงหัวใจของฉัน.....................................ไม่รู้สิ ไม่ได้ยินอะไรเลยฉันไม่ได้ยินอะไรเลย
ไอ : นั่นก็เพราะหัวใจน่ะมันไม่ได้อยู่กับเธอแล้วไงล่ะ
อาซึสะ : เคยได้ยินไหมล่ะคะ ที่เขาบอกว่าคนเราเกิดมาพร้อมหัวใจเพียงครึ่งดวง...........ส่วนอีกครึ่งดวงมันหายจากเราไปอยู่กับใครซักคน..................ใครคนนั้นที่เราต้องเจอเข้าสักวัน....................และเมื่อถึงวันนั้นหัวใจของทั้งสองจะเต้นพร้อมกัน...................
ลิโนะ : ใครคนนั้น..............ที่เราต้องเจอเข้าสักวัน...............งั้นเหรอ
ไอ : คนๆนั้นก็คือคิโดคุงไง
ลิโนะมองหน้าคิจังอย่างงุนงง
ลิโนะ : ยูโตะคุง..........นาย
羽島 花- จำนวนข้อความ : 1445
Join date : 27/07/2010
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
ต่อน๊า
- Spoiler:
- คิจัง : ครับ..........................และคุณก็เป็นคนที่ผมตามหาเหมือนกัน
ลิโนะ :ทำไม..........ทำไมล่ะยูโตะคุง....................ทำไมถึงเป็นฉันทั้งๆที่...............
คิจัง : ไม่รู้สิ....................อาจจะเป็นเพราะฟุตบอล
ลิโนะ : ฟุตบอลงั้นเหรอ..................
คิจัง : ใช่...................ผมถึงชอบฟุตบอลไง.....................มันไม่ใช่แค่ 80 นาทีในสนามที่ผมเล่น ไม่ใช่แค่ 3 แต้มเมื่อผมได้ชัยชนะ แต่ฟุตบอลทำให้ผมได้รู้จักกับคุณ
ลิโนะ : ฟุตบอลทำให้รู้จักกับฉัน......................งั้นเหรอ......................
หญิงสาวพูดเสียงแผ่วเธอหลับตาลงช้าๆพร้อมกับกระชับกอดชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าน้ำตาของเธอไหลออกมาจนเปื้อนเสื้อวอร์มของชายหนุ่มที่โอบกอดเธออยู่
คิจัง : คุณร้องไห้ !!!! ทำไม !!!
ลิโนะ : ไม่รู้สิ.................ฉันไม่รู้ จู่ๆน้ำตามันก็ไหลออกมาเอง
คิจัง : (ใช้หลังมือปาดน้ำตาบนใบหน้าลิโนะ) ผมอยู่นี่แล้ว ไม่ร้องนะครับคนเก่ง................ไม่ร้องนะ
หญิงสาวได้ฟังดังนั้นเธอก็ได้แต่พยักหน้าถี่ๆในอ้อมกอดอันอบอุ่นของฝ่ายชาย
คิจัง : ไม่เอานะครับคนเก่ง ไม่ร้องนะ
ขายหนุ่มพูดพรางกระชับกอดหญิงสาวแน่นขึ้นไปอีก
ลิโนะ : อืม...................(ใช้มือลูบใบหน้าของฝ่ายชายอย่างแผ่วเบาพร้อมด้วยแววตาที่เลื่อนลอย) นายจำไว้นะฉันจะไม่ให้นายเป็นอันตรายจากเดลต้าแน่
คิจัง : (จับมือลิโนะ) ว่าไงนะ
ลิโนะ : (พูดเสียงแผ่ว) นายน่ะมีค่ามากกว่าหมอนั่นนะ
คิจัง : (เขย่าตัวลิโนะ) ฮานะจัง!!!ฮานะจัง!!!
ลิโนะ : (เริ่มได้สติ) อ๊ะ..............อืม...............ฉัน................เป็นอะไรไปน่ะ
คิจัง : ผมสิต้องถามคุณเมื่อกี้คุณเป็นอะไร ตาลอยๆแล้วก็พูดแปลกๆ
ลิโนะ : (หันไปพูดกับไอและอาซึสะ) จริงเหรอ
ไอ+อาซึสะ : จริงค่ะ
อาซึสะ : คุณฮานะตาลอยๆแล้วพูดถึงคนที่ชื่อเดลต้า
ไอ: บอกว่าเขาไม่มีค่าพอเมื่อเทียบกับคิโดคุง
ลิโนะ : งั้นเหรอ.................
หญิงสาวพยายามนึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น............เธอรู้สึกเหมือนว่ามีอะไรบางอย่างในตัวเธอบังคับให้ทำอย่างนั้น
ลิโนะ : (ก้มหน้าอย่างสำนึกผิด) ต้องขอโทษนายด้วยนะ
คิจัง : ไม่เป็นไรหรอกครับเพราะอย่างน้อยผมก็ได้รู้ว่าคุณเป็นห่วงผม
ลิโนะ : นายไม่โกรธฉันใช่ไหม.......................
คิจัง : ผมจะโกรธคุณทำไมล่ะครับ
ลิโนะ : ฉันทำให้นายเป็นกังวล.........................................ฉันทำตัวเป็นภาระให้นายอีกแล้วล่ะสิ
คิจัง : เปล่าครับ...........เปล่าเลย
ลิโนะ : แต่..................ฉันเป็นแค่วัชพืช นายเป็นเหมือนไม้ใหญ่ ยังไงฉันก็ดูเหมือนเป็นตัวถ่วงของนาย
คิจัง : ถึงยังไง ต้นได้ต้นนี้ก็ยังดีใจที่มีดอกไม้ดอกเล็กๆมาอยู่ใกล้ๆนะครับ
羽島 花- จำนวนข้อความ : 1445
Join date : 27/07/2010
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
วันนี้ขอปั่นตอนพิเศษส่งท้ายวันวาเลนไทม์ นะจ๊ะ
ตอนพิเศษ วาเลนไทม์ (1)
ตอนพิเศษ วาเลนไทม์ (1)
- Spoiler:
- 04.00 น.
หญิงสาวผมเทาที่ทอดกายนอนอย่างเหนื่อยอ่อนเนื่องจากการซ้อมอย่างหนักจากเมื่อวานได้สะดุ้งตื้นขึ้นมาจากการหลับใหลเนื่องจากเสียงที่แหลมสูงของนาฬิกาปลุกที่ตั้งอยู่บนหัวนอนของเธอ.................หญิงสาวตกใจพร้อมกับสะดุ้งพลางเอื้อมมือไปตบที่ปุ่มบนนาฬิกาเพื่อหยุดเสียงไม่พึงประสงค์นั้น เธอรีบอาบน้ำแต่งตัว..............แล้วรีบลงมาที่ห้องครัวโดยไม่ให้ใครสังเกตเห็นเธอหยิบเครื่องปรุงออกมาจากชั้นวางของ........หยิบไข่ออกมาจากตู้เย็น..แล้วลงมือทำอะไรบางอย่างอย่างตั้งใจ..............................
05.30
ลิโนะ : (ปาดเหงื่อ) เฮ้อ......เสร็จซักทีเกร็งจะแย่กลัวว่าใครจะมาเห็นเข้า..............
เธอพูดกับตัวเองเบาๆพลางเดินไปเก็บของที่ทำเสร็จแล้วใส่ในกล่องพลาสติกแล้วเดินขึ้นห้อง.......................แต่ในระหว่างที่เธอเดินขึ้นห้องนั้น
“วันนี้มีอะไรเหรอครับตื่นซะเช้าเชียว”
เสียงทุ้มนุ่มคุ้นหูดังขึ้นเหมือนจะกล่าวทักทายยามเช้าแต่ไม่รู้จะพูดอย่างไรดี.....คำทักทายของเขาจึงฟังดูแปลกๆ
‘หึ!!!นี่นาย!!!ยังไม่รู้อีกเหรอว่าวันนี้คือวันอะไร’
ลิโนะ : อ่ะ...........อ้อป่ะ เปล่า เปล่านี่ ไม่มีอะไร ไม่มีอะไรหรอก
หญิงสาวหรี่ตาลงอย่างเศร้าๆแล้วอึกอักพลางซ่อนกล่องพลาสติกไว้ด้านหลัง
คิจัง : (มองอย่างสงสัย)ซ่อนอะไรไว้น่ะ
ลิโนะ : ก็บอกแล้ว่าไม่มีอะไรไง ยุ่งจริงเชียว
เธอพูดพลางสะบัดผมสีเทาแล้วกระทืบเท้าอย่างไม่พอใจขึ้นไปด้านบน................’นี่นายยังไม่รู้อีกเหรอว่าวันนี้คือวันอะไร.........................ทั้งๆที่ฉันรอคอยวันนี้มาตลอดทั้งปีเพื่อจะได้ให้นาย..............ให้สิ่งๆนี้กับนาย’เธอคิดพร้อมกับก้าวเท้ายาวๆตรงไปยังห้องส่วนตัวของเธอ........................เมื่อเธอก้าวเท้าเข้ามาในห้องของเธอแล้วเธอก็บรรจงห่อกล่องที่เธอถือมาด้วยอย่างตั้งใจพลางตั้งทิ้งไว้บนโต๊ะอย่างนั้น เธอจ้องมองห่อของนั้นด้วยสายตาเศร้าๆ
ลิโนะ : นี่นายลืมไปจริงๆสินะ ว่าวันนี้เป็นวันอะไร...............ทั้งๆที่ฉัน.....................ทั้งๆที่ฉันรอวันนี้มานานมาก...........วันที่ฉันจะให้ของขวัญกับนาย..........ด้วยมือของฉันเอง
เธอซบหน้าลงบนโต๊ะพร้อมกับปล่อยให้น้ำตานั้นไหลออกมาจนเปื้อนใบหน้าของเธอ..............................เธอผล็อยหลับไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้แต่ทว่าเมื่อเธอเริ่มจะเคลิ้มไปเท่านั้นเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นมา มันช่างกระแทกโสตประสาทของเธอเหลือเกิน ลิโนะลุกขึ้นพร้อมกับบิดขี้เกียจเล็กน้อยพร้อมกับเช็ดน้ำตาบนใบหน้าก่อนที่จะเดินไปเปิดประตู
6.30
‘ฮานะจัง...............คือผมเห็นว่าคุณตื่นแล้ว.................แล้วเราก็ไม่ได้วิ่งด้วยกันมานานแล้วด้วยผมเลย..............................’
ชายหนุ่มผู้มาเยือนพูดพลางหน้าแดง
ลิโนะ : นายเลย..............
หญิงสาวพูดเพื่อจะให้ชายหนุ่มต่อประโยคจนจบ
คิจัง : ไปวิ่งกับผมนะครับ
ชายหนุ่มพูดพลางยื่นมือมาพร้อมกับก้มหน้าเพื่อซ่อนใบหน้าที่แดงจัด
ลิโนะ : อ๊ะ!!!
สาวผมเทาสะดุ้งน้อยๆกับท่าทางของชายตรงหน้า……..
ลิโนะ : ทีหลังถ้าอยากวิ่งกับฉันล่ะก็ช่วยหาวิธีที่มันจู่โจมน้อยกว่านี้ด้วยนะ
เธอกล่าวอย่างอายๆพร้อมกับยื่นมือไปให้ชายหนุ่ม
คิจัง : ค.............................ครับ
ชายหนุ่มจับมือหญิงสาวแน่นพลางรับคำ..............หญิงสาวผมเทาสะดุ้งน้อยๆพลางพยายามยืนใช้ตัวบังห่อของที่อยู่บนโต๊ะ....................ชายหนุ่มในชุดผ้าคลุมได้แต่มองการกระทำนั้นของหญิงสาวด้วยแววตาสงสัย
ลิโนะ : (หลุกหลิก) ไป...........ไปกันเถอะ
คิจัง : ค..........ครับ.....ครับไปกัน
--------------------------------------------------------------------------------------
7.30
ทั้งคู่กลับเข้ามายังที่บ้านพักเพื่อทานข้าวเช้า.....................ลิโนะเดินผ่านชิกะที่กำลังให้ช็อกโกแล็ตกับฟุบุกิ ฮิโระที่กำลังนั่งทานช็อกโกแล็ตกับโกเอนจิ เธอได้แต่ยิ้มบางๆให้กับเหล่าเพื่อนๆของเธอ
“Happy Valentine's day”หญิงสาวพูดเบาๆกับตัวเอง
คิจัง : หะ.....................หืม อะไรเหรอ
ลิโนะ : ไม่มีอะไรหรอก ทานข้าวกันเถอะ
หญิงสาวฝืนยิ้มให้กับชายหนุ่มแล้วเสไปหยิบถาดอาหารจากอากิ
คิจัง :มีอะไรบอกมาเถอะน่า..................
ลิโนะ : เปล่านี่ บอกว่าไม่มีก็ไม่มีไง
คิจัง เดินมาดักหน้า) บอกผมเถอะ นะครับ
ลิโนะ : บอกว่าไม่มีก็ไม่มีสิ
คิจัง : พูดเหมือนมีอะไรเลย
ลิโนะ : ไม่มีอะไรจริงๆ ในเมื่อนายลืมไปแล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรแล้ว
------------------------------------------------------------
9.20
ที่สนามซ้อมลิโนะกำลังดูนักเตะทุกคนฝึกซ้อมอยู่ โดยมีฮิโระและชิกะนั่งหัวเราะต่อกระซิกกันอยู่พร้อมกับหยิบเอาของขวัญที่ตนได้จากคนรักมาอวดกัน
ชิกะ : ดูนี่สิชิโร่คุงเขาให้ฉันมา สวยไหมล่ะ
ชิกะพูดพลางชูสร้อยที่ร้อยจี้รูปเกล็ดหิมะให้ฮิโระดู
ฮิโระ : สวยจังเลย...............เกล็ดหิมะ.........เหมือกับฟุบุกิคุงที่แปลว่าพายุหิมะสินะ........ถ้าเธอสวมไว้ตลอดเวลาก็เหมือนกับมีเขาอยู่ด้วยทุกที่สินะ..อ๋า......~~~โรแมนติกจังเลย
ชิกะ : อืม.........แล้วโกเอนจิคุงล่ะให้อะไรเธอ
ฮิโระ : ชูยะคุงน่ะเหรอ............เขาให้นี่ฉันจ๊ะ(ยกต่างหูขึ้นมาอวด) น่ารักไหม เป็นรูปเปลวไฟด้วย..............อ่ะเอ่อแล้วเธอล่ะลิโนะ คิโดคุงให้อะไรเธอ.....................................
ลิโนะ: (สะดุ้ง) อ่ะ ............เอ่อ(แกล้งทำเป็นไม่รู้) เขาจะมาให้อะไรฉันทำไมวันนี้ไม่ใช่วันเกิดฉันซักหน่อย
ชิกะ :ฮ่ะๆๆๆ อย่าแกบ้วงทำเป็นไม่รู้เลย ก็วันนี้น่ะวันวาเลยไทม์ไงจ๊ะ
ลิโนะ : อ้อ..........ฮ่ะๆ สงสัยฉันจะลืมน่ะ
ฮิโระ :ทีหลังก็อย่าทำงานมากจนลืมวันลืมคืนสิ
‘ใครว่าฉันลืมล่ะฮิโระจัง......................ฉันไม่เคยลืม.................ฉันรอวันนี้มานานมากเพื่อที่จะมอบของขวัญให้เขาด้วยมือของฉันเอง’หญิงสาวตะโกนก้องอยู่ในความคิด
13.10
หลังจากทุกคนพักทานข้าวกันเรียบร้อยแล้วการซ้อมช่วงบ่ายจึงเริ่มต้นขึ้น
ชิกะ : เป็นไงล่ะคิโดคุงเขาให้ของขวัญเธอหรือยัง
ลิโนะ : (ทำเป็นงง) ของขวัญอะไรเหรอ
ฮิโระ : ก็ของขวัญวันวาเลนไทม์อย่างที่เราได้ไง........นี่อย่าบอกนะว่า..............................
ลิโนะ : อืม................ฉันว่าเขาคงลืมไปแล้วล่ะ
ฮิโระ : หว๋า~~~ อะไรเนี่ยะ วันสำคัญอย่างนี้ลืมได้ยังไง
ชิกะ : ใช่ๆเป็นผู้ชายที่ใช้ไม่ได้เลย
ลิโนะ : ฮ่ะๆ ช่างเขาเถอะเขาคงยุ่งๆอยู่น่ะเลยลืมไป
羽島 花- จำนวนข้อความ : 1445
Join date : 27/07/2010
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
ตอนพิเศษ วาเลนไทม์ (2)
- Spoiler:
- ฮิโระ : อย่างนี้ก็แย่น่ะสิ คิโดคุงนะคิโดคุง วันสำคัญอย่างนี้กลับลืมได้ยังไง
ลิโนะ : ไม่เป็นไรหรอก.......................ถึงไม่ได้ของขวัญวันนี้ก็ไม่เป็นไรหรอก.............
หญิงสาวส่งยิ้มให้เพื่อนทั้งคู่สบายใจ..................แต่ในใจของเธอนะสิกลับหนักอึ้ง
“เฮ้!!!! ฮานะจาง~~~~^^ แฮปปี้วันวาเลนไทม์นะ”
เสียงของชายหนุ่มที่พูดภาษาญี่ปุ่นสำเนียงแปร่งๆดังขึ้นจากทางด้านหลัง...........โดยที่เธอไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าใคร.................ชายหนุ่มผมเทานั่นเองเขามากับเพื่อนชาวอังกฤษของเขาในมือของฟิลลิปถือช็อกโกแล็ตกล่องโตพลางยื่นให้ลิโนะ
ลิโนะ : อ่ะ!!!..................ให้ฉันเหรอ
ฟิลลิป : อืม........ให้คุณ
เอ็ดการ์ : ผมก็มีดอกไม้มาให้ซาชิโยะจังเหมือนกัน....................เห็นฟิลบอกว่าคุณชอบดอกผักบุ้งทะเลผมเลยหาดอกผักบุ้งทะเลมาให้
ลิโนะ : ดอกผักบุ้งทะเลเหรอ....................มันเหมือนดอกไม้ประจำตัวของฉันมานานแล้ว..................แต่ก็อย่างว่าแหละนะมันก็เป็นแค่วัชพืชนั่นแหละ................ไปขึ้นที่ไหนก็มีแต่คนเขารังเกียจเพราะไปทำความรำคาญใจให้เขา
หญิงสาวกล่าวด้วยแววตาที่ดูเศร้าสร้อย
ลิโนะ : เอาล่ะ..................ฉันมีอะไรให้พวกนายด้วย รอก่อนนะ
เธอพูดอย่างร่าเริงพลางสะบัดผมสีเทาของเธอแล้ววิ่งกลับเข้าไปในบ้านพัก………………ชายหนุ่มตาสีฟ้าขมวดคิ้วหลวมอย่างงุนงงกับการกระทำของเพื่อนสาว
เอ็ดการ์ : ซาชิโยะจังเขาเป็นอะไรของเขานะ เมื่อก็ยังดูเศร้าๆอยู่เลยตอนนี้กลับร่าเริงซะแล้ว
ฟิลลิป : แหม...........เอ็ดก็อารมณ์ผู้หญิงอ่ะนะ...........แต่ฉันว่านะ...........ฮิ!ก็น่ารักดีออก
เอ็ดการ์ : น่ารัก...............น่ารักของนายเฉพาะซาชิโยะจังล่ะสิ
ฟิลลิป : เฮ้ย!!! มั่วแล้ว!!!
เอ็ดการ์ : น่ะๆ ถ้ามั่ว ทำไมต้องหน้าแดง!!!
เอ็ดการ์ชี้มือไปที่ใบหน้าของฟิลลิปพลางหัวเราะออกมา
ฟิลลิป : อะไรกัน!!!ถึงน่ารักยังไงก็รักไม่ได้หรอกน่า!!!
เอ็ดการ์ : แน่ใจเหรอว่าไม่สนน่ะ
ฟิลลิป : ฉันก็เป็นได้แค่เพื่อนนั่นแหละน่า.......................
ลิโนะ : (วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามา) ไงหนุ่มๆเล่นอะไรกันอยู่เหรอ
เธอเรียกทั้งสองหนุ่มที่กำลังไล่ตีกันอย่างเอาเป็นเอาตายด้วยน้ำเสียงที่ดูร่าเรนิงพลางยื่นห่อขนมให้
เอ็ดการ์ : หืม...............อะไรเนี๊ยะ..............
ลิโนะ : ก็คุกกี้ไง.....พวกนายอุตสาห์เอาของขวัญมาให้ฉัน (ยิ้ม)
ฟิลลิป : หอมดีนะ
เอ็ดการ์ : (ถองเข้าที่ทองของฟิลลิปพลางกระซิบกับเพื่อนหนุ่ม) เก็บทุกเม็ดเลยนะ
ฟิลลิป : (กระซิบตอบ) แล้วไง!!!
ลิโนะ :เอาเถอะๆทั้งสองคน วันนี้วันดีน่าไม่ทะเลาะกันดีกว่านะ
หญิงสาวพูดพลางส่งยิ้มให้ทั้งสองหนุ่ม......................ที่ข้างสนาม
ชิกะ : สังเกตไหมว่าวันนี้ลิโนะไม่ได้เกล้าผม
ฮิโระ : (ทำหน้างง) แล้วทำไมเหรอ
ชิกะ : ก็แสดงว่าเมื่อเช้าที่ลิโนะทำเป็นลืมว่าวันนี้เป็นวันอะไรน่ะเขาทำเพื่อปิดบังเราเท่านั้นเอง
ฮิโระ : ล้าลิโนะจังจะทำไปเพื่ออะไรล่ะ
ชิกะ : เพื่อปกปิดความเจ็บปวดมั้ง.............................เธอก็รู้ว่าวันนี้น่ะเป็นวันอะไรแค่เขาจำไม่ได้ก็แย่พออยู่แล้ว
ฮิโระ : แต่วันนี้เราต้องเป็นฝ่ายให้ของเขาหนิ
ชิกะ :มันก็ใช่อ่ะนะแต่ลองคิดดูสิถ้าเราตั้งใจทำของมาให้เขาแล้วเขาจำไม่ได้ว่าวันนี้เป็นวันอะไร..........แล้วเราจะเอาของขวัญไปให้ใคร
ฮิโระ : ก็นะ..........(มองไปทางลิโนะ)คงผิดหวังมาก................แต่ทั้งๆอย่างนั้นก็ยังต้องฝืนยิ้มให้คนอื่นอีก
ชิกะ : น่าสงสารจัง!!!
ฮิโระ : อืม.........น่าโมโหคิโดคุงด้วย........ทั้งๆที่สำคัญขนาดนี้ยังลืมได้
ชิกะ : นั่นสิเนอะ...........เฮ้อ........................
14.30
ฮารุนะ : ทุกคน พักทานอาหารกันก่อนนะคะ วันนี้มีข้าวปั้นให้ทุกคนด้วย..................และก็ยังมีของขวัญจากแฟนคลับของทุกคนที่ส่งมาให้ด้วยนะคะ
เด็กสาวผมสีกรมท่าตะโกนออกมาด้วยความร่าเริง……………………..ทุกคนที่ได้ยินต่างก็ส่งยิ้มให้เมื่อได้ยินสิ่งที่เธอพูดแล้วต่างพากันวิ่งเข้าบ้านพักเพื่อสำรวจว่าตนเองได้อะไรในวันวาเลนไทม์บ้าง
ในบ้านพัก............................
ทุกคนต่างเดินเข้ามาด้วยสีหน้ายิ้มแย้มพลางสำรวจว่าตนได้อะไรจากเหล่าแฟนคลับในวันวาเลนไทม์บ้าง…………………..ลิโนะมองภาพนั้นอย่างเศร้าๆพลางก้าวเท้าเพื่อขึ้นไปยังห้องพัก
ฮารุนะ : อ๊ะพี่ฮานะคะ!!!อย่าเพิ่งไปสิคะ(อุ้มลังลังใหญ่มายื่นให้)นี่ของพี่ค่ะ
ลิโนะ : (ตกใจ) นี่ของพี่หมดเลยเหรอ
ฮารุนะ : ต่ะ ของพี่คนเดียว
เอนโด : (ชะโงกหนามาดู) นี่ของเธอคนเดียวมันมากกว่าของเราทั้งสามคนรวมกันอีกนะ
ลิโนะ : ฮ่ะๆ สงสัยเขาคนสงผิดมามั๊งที่จริงมันไม่น่าจะเยอะขนาดนี้เลยนี่
คาเซมารุ : พูดอย่างนี้เดี๋ยวคนให้เค้าก็เสียใจหรอก
ทะจิมุไก : คิดว่าไม่ใช่ของในกล่องนี้หรอกครับที่ลิโนะซังอยากได้
เอนโด : อ้าว.........แล้ว.........................
ทะจิมุไก : โน่น (ทำปากบุ้ยใบ้ไปทางคิจัง )เขาอยากได้จากคนโน้นมากกว่า
ลิโนะ : จะบ้าหรือไง ใครจะไปสนกัน!!!
หญิงสาวกล่าวพลางขึ้นไปที่ห้องพักอย่างรวดเร็ว
เอนโด+คาเซมารุ+ทะจิมุไก : แหนะๆ มี อายๆ
羽島 花- จำนวนข้อความ : 1445
Join date : 27/07/2010
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
ตอนพิเศษ วาเลนไทมื 3 (จบตอนพิเศษ)
- Spoiler:
- ลิโนะ : อย่ามาแซวน่าเขาจะยังไงมันก็เป็นเรื่องของเขาฉันไม่เกี่ยว!!!
หญิงสาวพูดอย่างฉุนๆเธอจงใจจะกระแทกเสียงตรงท้ายประโยคอย่างไม่พอใจ..................แล้วอุ้มลังเดินขึ้นห้องไปอย่างไม่พอใจ
..............ที่ห้อง..............
หญิงสาวกระแทกประตูปิดอย่างไม่พอใจระคนน้อยใจ
ลิโนะ : (สะอื้น) นี่นายจำไม่ได้................จำไม่ได้จริงๆใช่ไหม.........................ฉัน...................................ฉันอุตสาห์รอวันนี้..............มาตลอดวันที่ฉัน..................ที่ฉันจะสามารถให้......................ของขวัญแก่นายด้วยมือของฉันเอง...............ไม่ต้องหลบๆซ่อนๆอีกแล้ว.........................แต่นาย...........นายกลับจำมันไม่ได้
ทัดในนั้นก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมา....
14.50...
“ฮานะจัง!!! เปิดประตูให้ผมหน่อยสิ”
ลิโนะ : ยูโตะคุงเองเหรอ..........................เดี๋ยวก่อนนะ
หญิงสาวพูดเพื่อตอบกลับเสียงของชายหนุ่มที่เรียกเธอเมื่อสักครู่................เธอใช้หลังมือเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาเปื้อนหน้าทิ้งไปก่อนที่จะสำรวจความเรียบร้อยของตัวเองก่อนที่จะเดินไปเปิดประตูให้กับชายหนุ่ม...
ลิโนะ :มาหาฉันถึงห้องมีอะไรหรือเปล่า
คิจัง : ไม่มีแล้วมาหาไม่ได้หรือไง
ชายในชุดผ้าคลุมพูดกวนๆพลางแทรกตัวเข้ามาในห้อง
ลิโนะ : (ตกใจ) นี่นาย!!!
หญิงสาวตกใจกับการกระทำของชายหนุ่มจนลนลานทำอะไรไม่ถูก...........เธอถอยหลังเมื่อชายหนุ่มสืบเท้าเข้ามาหาเธอใกล้ขึ้นเรื่อยๆจนกระทั่งเธอถอยไปชนกับมุมโต๊ะจนห่อของที่เธอวางไว้ทิ้งตัวลงมา...
คิจัง : (รับห่อของก่อนถึงพื้น) อ๊ะ!!! เกือบไปแล้วไหมล่ะ
ลิโนะ : ไม่เป็นไรหรอกของในนั้นน่ะเป็นสิ่งที่เขาไม่ต้องการ
คิจัง : ไม่ต้องการ? (เปิดห่อของดู) คุกกี้นี่!!!
ลิโนะ : อืมใช่!!!! (เดินไปหยิบห่อคุกกี้จากคิจัง) ฉันจะเอาไปทิ้งแล้ว...........
คิจัง : ทิ้งทำไม..................มันก็ดูน่ากินดีออก
ลิโนะ : ก็คนที่ฉันต้องการจะให้เขาไม่สนใจมันนี่หน่าเขาลืมมันไปแล้ว!!!
คิจัง : นี่คุณหมายความว่าคุณตั้งใจทำมาเป็นของขวัญวันวาเลนไทม์ให้เขาเหรอ
ลิโนะ : ก็ใช่น่ะสิ!!!
คิจัง : แล้วใคร.............ใตรกันล่ะที่คุณจะให้
‘นี่นายยังไม่รู้อีกเหรอ.......................นายยังไม่รู้อีกว่าฉันน่ะ............ฉันน่ะมีนายคนเดียวนะ..........ยูโตะคุง’ลิโนะคิดพร้อมกับมีน้ำตาที่ร่วงรินออกมาบนใบหน้าอีกครั้ง
ลิโนะ : (เริ่มขึ้นเสียง) ก็จะใครซะอีกล่ะ ถ้าไม่ใช่ น่ะ...........เฮ้อ.....ช่างเถอะไม่มีอะไร ฉันจะเอาไปทิ้งแล้ว....................
คิจัง : (ตกใจ) และอ่ะ......เอ่อ................คุณบอกเรื่องนี้ให้เขารู้หรือยัง
ลิโนะ : บอกหรือไม่บอกมันจะมีความหมายอะไรล่ะ.........ก็ในเมื่อเขาลืมไปแล้ว นายได้ยินไหมเขาลืมไปแล้ว
คิจัง : บางทีเขาคนนั้นอาจจะรอคุณพูดอยู่ก็ได้นะ
ลิโนะ : (เริ่มสงบลง) แต่ทำไม.......................
คิจัง : (เดินเข้ามาลูบหัวลิโนะ) ก็เพราะเขาไม่กล้าไงครับ.................
ลิโนะ ไม่กล้า.........งั้นเหรอ..............ไมล่ะ
คิจัง : ก็เพราะเขาคนนั้นพูดไม่เก่งไงครับ
ลิโนะ : (กอดกล่องคุกกี้แน่น) แล้วทำไม............................
คิจัง : (โน้มตัวลิโนะมาซบอก) ป้อนผมหน่อยสิครับ.................
ลิโนะ : (ตกใจ) อ่ะนาย....................
หญิงสาวค่อยๆหยิบคุกกี้ช็อกโกแล็ตชิพที่เธอตั้งใจทำเพื่อเขาขึ้นมาป้อนให้เขาอย่างช้าๆ
คิจัง : อร่อยจังเลยครับ
ลิโนะ(หลบตาอย่างอายๆ) หะ.............เหรอนายคิดว่าอย่างนั้นเหรอ
คิจัง : ค...............ครับ ผมว่าฝีมือคุณน่ะอร่อยที่สุดแล้ว...............................
ลิโนะ : หะ..........เห..................ฉ..................ฉันเหรอ
คิจัง : ค.............ครับ
ลิโนะ : (เบือนหน้าหนีอย่างอายๆ) ข..........ขอบคุณนะ
ชายหนุ่มในชุดผ้าคลุมสีแดงเมื่อเห็นดังนั้นจึงใช้ทั้งสองมือค่อยๆประคองใบหน้าของฝ่ายหญิงเข้ามาประจันกับใบหน้าของตน............เขาค่อยๆโน้มใบหน้าลงไปหาฝ่ายหญิงและประกบริมฝีปากเข้ากับเธออย่างแผ่วเบา
คิจัง : (ถอนริมฝีปากออกพลางหอบออกมาเบาๆ) แฮปปี้ วาเลนไทม์เดย์ครับ ฮานะจัง...........
************15.00***********************
จบตอนพิเศษ
羽島 花- จำนวนข้อความ : 1445
Join date : 27/07/2010
Re: มาจำลองเหตุการณ์ของเรากับตัวละครในอินะอิเระที่เราชอบกันเถอะ!!
ควันหลงวาเลนไทม์ (1)
- Spoiler:
- **********************15.01*****************
ชายหนุ่มก้มหน้าลงพลางเอาหน้าผากของตนเองมาชนกับหน้าผากขาวนวลเนียนของหญิงสาว
คิจัง : ทำไมถึงไม่บอกผมตั่งแต่แรกล่ะครับ
ลิโนะ : (สะอื้น) ก็ฉัน.................ก็ฉัน กลัวนายจำไม่ได้หนิ
คิจัง : โธ่................คุณน่าจะบอกผมนะ................................ดีกว่ามานั่งทุกข์ใจคนเดียว..................ผมไม่อยากเห็นคุณต้องมานั่งกลุ้มคนเดียวนะครับ
ลิโนะ : ก็...............ใครใช้ให้นายลืมวันสำคัญแบบนี้น่ะ
คิจัง : ผมขอโทษนะครับ.........................ผะ......................ผมไม่คิดว่ามันจะสำคัญกับคุณขนาดนี้
ลิโนะ : (ส่ายหน้า) มันไม่ได้สำคัญกับฉันหรอก..................................
คิจัง : (งง) แต่ทำไม............................
ลิโนะ : (เงยหน้าเพื่อจ้องตาฝ่ายชาย) มันสำคัญสำหรับเราต่างหากยูโตะคุง......................มันสำคัญสำหรับเรา
คิจัง : เรา.........งั้นเหรอ..............................
ลิโนะ : ใช่เรา.......................ถ้านายจำไม่ได้ว่าวันนี้คือวันอะไรแล้วคุกกี้ที่ฉันตั้งใจทำขึ้นมาให้นายล่ะ...........ฉันจะเอาไปให้ใคร
คิจัง : นั่นสินะครับ..............ผมก็ไม่อยากให้คุณเอาไปให้คนอื่นเหมือนกัน
ลิโนะ : จริงเหรอ แล้วทำไมไม่บอกฉันคั่งแต่แรก......................แกล้งทำเป็นจำไม่ได้อยู่ได้
คิจัง : ผมก็อยากบอกคุณรู้ไหมครับ ผมอยากบอกคุณแทบขาดใจ แต่ผมไม่อยากตามใจคุณมากเกินไป...............ก็เท่านั้น
ลิโนะ : ฉันขอแค่วันนี้เท่านั้นมันมากเกินไปสำหรับนายเหรอ
คิจัง : (ผวากอดลิโนะแน่น) เปล่านะครับเปล่าเลย
ลิโนะ : อย่างนั้นเหรอ.......................แล้วทำไม..........................
คิจัง : ผมรอ......................รอที่จะฉลองวันนี้กับคุณเพืยงสองคน................สองคนเท่านั้นให้ช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาของเราอย่างแท้จริง
Now I’ve had the time of my life
No I never felt like this before
Yes I swear it’s the truth and I owe it all to you
ขอให้ช่วงเวลานี้เป็นช่วงหนึ่งในชีวิตผม
ที่ไม่เคยจะได้สัมผัสกับสิ่งที่ไม่เคยได้รับรู้มาก่อน
นี่ผมพูดจริงนะ...........................และผมขอใช้เวลาช่วงนั้นของผมกับคุณ
ลิโนะ : Cause I’ve had the time of my life and I owe it all to you
เพราะฉัน.............................มีช่วงเวลาแบบนี้ได้ก็เพราะนาย............ยูโตะคุง
คิจัง : I’ve been waiting for so long
Now I’ve finally found someone
To stand by me
ผมโดดเดี่ยวอยู่คนเดียวมานาน
ในที่สุดผมก็เจอคุณ............คุณที่ผมตามหา
คนที่จะมายืนเคียงข้างผม
ลิโนะ : We saw the writing on the wall
As we felt this magical fantasy
เราเห็นสิ่งที่มีคนเขียนบนกำแพง
เหมือนกันว่ามันเป็นสิ่งมหัศจรรย์
คิจัง + ลิโนะ :Now with passion in our eyes
There’s no way we could disguise it secretly
So we take each others hand
Cause we seem to understand the urgency ooh
ตอนนี้...................แววตาของเราเต็มไปด้วยความเร่าร้อน
ที่เราจะไม่สามารถเก็บซ่อนมันเอาไว้ได้
ในยามเมื่อ...........เราจับมือของกันและกัน
เหมือนดังว่าเราเข้าใจถึงสิ่งที่เราทั้งคู่มีให้แก่กัน
คิจัง : Just remember!
ฮานะจัง..............จำไว้นะ
ลิโนะ : You’re the one thing
นายเป็นคนที่......................
คิจัง : I can’t get enough of (I can’t get enough of)
ผมต้องการให้อยู่ด้วยตลอดเวลา
ลิโนะ : So I’ll tell you something
ฉันจะบอกนายไว้อย่างนะ
คิจัง+ลิโนะ : This could be love (This could be love)
because
I’ve had the time of my life no I never felt like this before
Yes I swear it’s the truth and I owe it all to you
นี่ใช่ไหมที่เรียกว่า......................รัก
เพราะ..............
ผม/ฉัน มีช่วงเวลาที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนในชีวิต
และผม/ฉันยังคงยืนยันว่าผม/ฉันคงไม่มีช่วงเวลาแบบนี้ถ้าไม่มีคุณ/นาย
คิจัง :Hey baby,
ลิโนะ : hey baby
With my body and soul I want you more than you’ll ever know
ฉันต้องการนายมากกว่าที่นายจะคิดอีกนะ
คิจัง : So we’ll just let it go don’t be afraid to lose control
เราแค่ปล่อยไปตามใจต้องการ ไม่ต้องกลัวที่จะเสียการควบคุม..............จะได้ไหม
ลิโนะ : Yes I know what’s on your mind when you say
“Stay with me tonight”
ฉันรู้นะว่านายคิดอะไรอยู่เวลาที่นายพูดว่า”ฮานะจัง..............คืนนี้คุณอยู่กับผมนะ....................”
คิจัง :(stay with me)
Just remember!
You’re the one thing
(อยู่กับผมนะ)
ฮานะจัง.............จำไว้นะ
ว่าคุณเป็นคนหนึ่ง
ลิโนะ I can’t get enough of ( I can’t get enough of)
ที่ฉันอยากจะให้อยู่ข้างๆตลอดเวลา (อยู่ข้างๆตลอดเวลา)
คิจัง :So I’ll tell you something
ผมจะบอกคุณอย่างหนึ่งนะ
คิจัง+ลิโนะ :This could be love (this could be love) because
นี่อาจจะเป็นสิ่งที่เรียกว่ารัก (นี่อาจจะเป็นสิ่งที่เรียกว่ารัก) เพราะว่า...........
(I’ve had) I’ve had the time of my life no I never felt this way before
Yes I swear it’s the truth and I owe it all to you.
Cause I’ve had the time of my life
and I’ve searched through every open door
Till I’ve found the truth and I owe it all to you
ผม/ฉัน มีช่วงเวลาที่ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนในชีวิต
และที่จริงก็เป็นเพราะว่ามีคุณ/นาย นั่นแหละ
ผม/ฉันเฝ้ามองดูเบื้องหลังประตูทุกบานที่เปิดออก
จนกระทั้งผม/ฉัน ได้เจอกบความเป็นจริง.................ได้พบกับคุณ/นาย
คิจัง : Now I’ve
ตอนนี้ผมมี...............
ลิโนะ : I~~~
ฉัน.............
คิจัง : had the time of my life
No I never felt like this before
ได้มีช่วงเวลาที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนในชีวิต
ลิโนะ : never felt~~~
ไม่เคยสัมผัสมาก่อน...............
คิจัง : Yes I swear
ผมสัญญา
ลิโนะ : I swear
ฉันสัญญา
คิจัง : it’s the truth and I owe it all to you
ผมมีช่วงเวลาแบบนี้ได้ก็เพราะคุณ...........จริงๆนะ
คิจัง+ลิโนะ : Now I’ve had the time of my life
No I never felt like this before
Yes I swear it’s the truth and I owe it all to you
ขอให้ช่วงเวลานี้เป็นช่วงหนึ่งในชีวิตผม
ที่ไม่เคยจะได้สัมผัสกับสิ่งที่ไม่เคยได้รับรู้มาก่อน
นี่ผมพูดจริงนะ...........................และผมขอใช้เวลาช่วงนั้นของผมกับคุณ
(I’ve had) I’ve had the time of my life no I never felt this way before
Yes I swear it’s the truth and I owe it all to you.
ขอให้ช่วงเวลานี้เป็นช่วงหนึ่งในชีวิตผม
ที่ไม่เคยจะได้สัมผัสกับสิ่งที่ไม่เคยได้รับรู้มาก่อน
นี่ผมพูดจริงนะ...........................และผมขอใช้เวลาช่วงนั้นของผมกับคุณ
Cause I’ve had the time of my life
and I’ve searched through every open door
Till I’ve found the truth and I owe it all to you
ผม/ฉัน มีช่วงเวลาที่ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนในชีวิต
และที่จริงก็เป็นเพราะว่ามีคุณ/นาย นั่นแหละ
ผม/ฉันเฝ้ามองดูเบื้องหลังประตูทุกบานที่เปิดออก
จนกระทั้งผม/ฉัน ได้เจอกบความเป็นจริง.................ได้พบกับคุณ/นาย
*******************15.05*****************************
羽島 花- จำนวนข้อความ : 1445
Join date : 27/07/2010
หน้า 1 จาก 8 • 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
หน้า 1 จาก 8
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
|
|